Notizen ut'n Saatmaand


o himmel, giff erlüchten
för düsse minschenstadt!
maak ut all ehr motorien,
ümstrahl ehr mit dien glorien,
wies ehr na alle richten,
man bloots op rechten padd!


Dat Schild wiest na den Oort mit N.
Mehr weet wi nich. Sien Nees is hen.
Sien Bott, de blifft geheem.
Wi ahnt, de Oort heet Narms. Amenn
gaht wi natüürlich liekers hen.
Narms wüllt wi all mal sehn.

 

 

Wi gaht dör de Allee na Narms
dör milde Üppigkeit un Warms
un warrt bilütten wies,
Narms is de helle Fleck an't Enn
vun düssen Tunnel. Nie kümmst hen.
Man dorför is de Weg na Narms
meist sülvst dat Paradies.

 

Opletzt de Bank. 'keen op ehr stött,
hett dor keen Platz: Se is besett.
Se is nich för en Gast.
Dat Loof liggt dor as överall.
Du muttst nich wannern. Sett di dal.
Jeed Steed beedt gode Rast.


so sacht terbreklich süht dat ut.
wi wahnt rein up en eierschell,
vun A bet Z prekär —
wenn düsse lütte steern nich weer,
de dor in't nevelfeld versinkt,
weer nixnich in uns welt.
de lütte steern, he höllt uns warm,
he drifft uns sacht, man nich to veel;
so milde un jüst richtig buut
is allens üm uns her,
as weern planet un sünn een sinns
un weegt enanner in den arm,
un Diegen weer ehr teel.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet