Notizen ut'n Harvstmaand


 

 

ramadanmaan

sluut de oogen, höör
op den hunger in di:
nich to stilln mit avends nohrn.
sinkt de sünn, ittst di satt;
stiggt de maan, dennso smacht
dat hart na gott de hele nacht.
so söökt, so findt sin kinner
gott in ehrn hunger na em.

bün ik to satt?


"harvst, harvst!", röppt de vagel
den park to;
"harvst, harvst!" de park
den vagel.


mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet