Frei di, steiht tohööcht an Heven een bunte Regenbagen
un büst villicht deep anröhrt, as stünn bloots för di dor baven
mit sien Farvenspill vör so 'n gresig drauhe Wulkenwand,
de veel to fix verbleken is, wieldat de Sünn em bannt.
Frei di över düt Natuurwunner, düssen roore Momang
vör düstern Wulkenschepen as een wunnerwarken Hartspann
poor Ogenslääg lang un b lifft doch dor vör jümmers stahn!“
Un liekers ward he weller veel to fix vergahn.....

An Heven unverwohrens drauht 'n düstern Wulkenwand
un achtern Sünnschien gau, as weer 't ut 'n Töverhand
strahlt de halvrunde Bagen in sien staatsche Pracht
ahn Atem sünd wi , as weer he vun grote Malers maakt.
Smuustert över't Sekunnenglück, woans de Natuur em lenkt,
düsse korte Ogenblick vör uns Sinne, as een buntig Geschenk
un överall op uns grootoordige Ierd in sien Farvenspill präsent
un staht as bontjebunte Rundbagens hooch an 't Hemmelstelt.

Wi geneten düt wunnerbore Natuurkaleidoskop bloots korte Tiet,
düsse Töverbagen un ok gottsleider sien vergängliche Siet,
de all balden weller verbleken sien ward an 't hooche Hemmelstelt
un dorna weller warme Sünnschien, wat vör een Wunnerwelt.
So een Regenbagen uns jümmers hier un dor bannig anröhrt,
as op 'n Malerpalett hen smeten he uns Sinne totaal verföhrt
un steiht buntig överall för uns Ogen as een roore Momang,
un warrst glieks weller verbleken sien, wieldat de Sünn em bannt.