C.D. Friedrich, Maandnacht an't Noordmeer
Eene Wittfro op Sardeis
Dor twüschen dat Meer
Kaamt doch ins to mi! Se röppt et luut rut,
doch dat rusende Meer, dat ehr trennt,
drigg den Roop nich to ehr Kinner röver:
numms hört em.
... männichmal von Sardeis her
richt' se to jem trüüch de Gedanken.
Se weet um ehr Geschick un lichter
ward ehr in't Gemööt dör dat Roopen.
Kaamt to mi! Se röppt et luut rut,
doch numms hört dat.
Wo lang mag dat duern, at ik noch dor bün,
un korte Tiet blifft mi to'n Leven.
Kaamt to mi! Se röppt et luut rut,
doch dat rusende Meer, dat ehr trennt,
drigg den Roop nich to ehr Kinner röver:
numms hört em.
... männichmal von Sardeis her
richt' se to jem trüüch de Gedanken.
C.D. Friedrich, Maanopgang an de Grote See
