wullt du de straat
sachs wiedergahn?
se lett püük graad,
en lichte bahn...
un geihst du, warrst du sehn:
büst nich alleen...

 

 

de braken wächter

keen foorm mehr, stumm
tosamenkracht —
keen weet noch: um
wat hett he wacht?
dat is nu loos,
de wächter dood —
wat weer dat bloß?
sett foot vör foot...

 

 

de ole wächter

de ole wächter höllt nüms an.
he gifft bloots acht.
din sneeig gang de straat henlang —
sin blinde ogen folgt di lang;
de ole wächter lacht.

de doden wächters

twee wächters staht an dodendör,
se staht dorachter, nich dorvör —
al siet äonen sünd se liek
wat se bewacht: dat dodenriek

 

 

de lütte wächter

vun wied af kiekt de steen di an,
steenjung, vun heid un moor;
un stimmen swiestert in den dann,
orr swiestert in din ohr —

 

 

de grote wächter

de grote wächter scheed
twüschen licht un woold.
nehg an't hus
düllt he bloots licht —
man he is oolt,
süht faken nich
wenn na dat hus
dat düüster röverweht

de dree

dree wächters zirkelt den maisacker in.
wokeen den maisacker betridd,
den nehmt se mit.
— du sülm steihst binn.

 

 

dat gatter apen
na't kaschott.
bliff stahn! keen flucht, keen wiedertrott
helpt di. du kannst nich gahn.
dat allens hett hier op di luurt.
du hest't nich wüsst.
nu bliff; dat duert,
bet du sülm wächter worden büst,
still steihst un wachst,
ahn bang, ahn en geföhl för tied,
stumm in din plicht, in lerrig wied.

 

steihst du as wächter nu an'n weg,
denn dröffst du gahn.
elk weg is nu en wächter-weg
un geiht bargan.