Dei Weuhlmus

Biller: Ludgerd Lüske. Klick op tau'n Vergröttern!



Heil leeg dei Wurdel in dei Eerd...

Die Wühlmaus Dei Weuhlmus
   

Die Wühlmaus nagt von einer Wurzel
das W hinfort, bis an die –urzel.
Sie nagt dann an der hintern Stell’
auch von der –urzel noch das L.

Dei Weuhlmus kawt van eine Wurdel
das W heel aff, bit an dei -urdel.
An dei -urdel kawt sei denn
un dat L is uck dorhen.


...un warrt nu mehr un mehr versehrt!

Die Wühlmaus nagt und nagt, o weh,
auch von der –urzel noch das E.
Sie nagt die Wurzel klein und kurz,
bis aus der –urze- wird ein –urz-.

Dei Weuhlmus kawt un kawt, o weh,
uck van dei -urdel nu dat E.
Sei kawt dei Wurdel kort un klein,
van dei -urde bliff ein -urd- tau seihn.


Un liekso geiht't de Muus ehrn Steert!

Die Wühlmaus ohne Rast und Ruh
nagt von dem –urz – auch noch as U.
Der Rest ist schwer zu reimen jetzt,
es bleibt zurück nur noch ein –rz-.

Dei Weuhlmus finnt doch kiene Ruh
kawt van dat -urd- uck noch dat U.
Nu werd uck dat Riemeln schwor,
blots dat -rd- staiht noch dor.


Nich dat ehr Steert ehr intresseert —
Nun steht dies –rz- im Wald allein.
Wühlmäuse sind ja so gemein!
Dat -rd- staiht allein in’n Buschk dorher,
Weuhlmüse sünd wohrhaft aohne Ehr’!


Fred Endrikat (1890-1942)


Südollnborger Platt: Ludgerd Lüske


— düt mörderisch perfide Deert!


12.10.2014

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet