De Lütte Voss kunn eentlich good de Nationaal-Bottervagel vun Holstein ween, denn he leevt — as mennig Bottervagels, so ok dat Landkärtchen — uns Wappenplant, de Brennettel. Besünners för sien Ruupen is dat de eerste Wahl. To'n Glück hebbt se dor noog to freten, un de Brennettel kann dat af. Wat so'n Allerweltsplant nich allens good för is!!

In dat Bild baven warmt sik en Lütte Voss op den sünnigen Steenborrn. Besünners smuck is de Bordüre ut blaage Placken an sien Flögelkant to kennen. Sien Flögelünnersiet is wat mehr unschienbor.

Lütte Vöss finnst in Eurasien meist so wied verbreit as de Brennettel. Se weern betherto nich bedrauht, se sünd Överlevenskünstler, se överwintert sogor op hoge Bargen; se köönt ok in begrenzte Regionen rümmerwandern op de Söök na de beste Steed orr na Paarungspartners. Avers beten Levensruum bruukt ok se — sünnige Halden, verwilderte Flachen, oles Holt.

De Lütte Voss is en so nöömte Eddelfalter, liek as Disselfalter, Pfauenoog & Co. Op dat Foto baven lett he sik den Nektar vun Iesenkruut smecken. De olen Bottervagels, de al verleden Johr ut de Popp sluppt sünd, fleegt af Märzmaand, wenn dat warm noog is, un leevt noch bet Mai; de niege Generaschoon flüggt eerst af Mai, höllt denn avers bet Oktober dör.

 

Slah mit dien Flünken, Lütte Voss!
Dien vossig Plie
stöövt na överall
in blaage Blixen:

Wähl as dien Levensstütt
en Plant,
de nüms acht,
de dat alltied gifft,
de allens afkann —
denn kann doch nix mallöörn!
Oder?

Dankt Minschen di
dien Plie,
dien Demoot,
dien redig Anpassen?

Se dankt di dat,
indem se dien Flachen tonicht maakt.
Minschen
sünd grote Aapen,
nich lütte Vöss:

Minschen hebbt
keen Plie.