Willkamen Wintergäst: Ellernzeisige

vun Antje Heßler

Wat weer denn in mien Vagelhuus los? De Lünken schimpen luut un möken bösen Larm. Mank de Lünken tummeln sik luder lütte bunte Vagels. De harr ik vörher noch nie sehn. Ik güng an't Finster, üm se wat genauer to bekieken. Dor stöven al de lütten Vagels uteneen. Achter den Vörhang heff ik wieder luurt. Dat duer aver enen teemlichen Stoot, bit se wedder dor weern.

Ik waag mi kuum to rögen. Mien niegen Gäst weern bös schuug un bannig flink. Wat weern dat för smucke Vagels. Teemlich lütt un ganz bunt. Se harrn en geelgröön Fedderkleed. Sehgen meist de Gröönfinken liek. De weern aver ornlich wat grötter. Eenige vun de niegen Vagels harrn en swarten Vörkopp. Dat weern wull de Mannskerls! Se weern noch ornlich wat bunter. De lütten Vagels in mien Vagelhuus weern seker Wintergäst!

In mien Vagelbook heff ik en Bild vun so'n lütten Vagel funnen. Dat weeren Erlenzeisige, mit latinschen Naam Carduelis spinus. Sowiet ik dat utmaken kunn, weern in mien Vagelhuus luder lütte Erlenzeisige. Fruunslüüd un Mannskerls! Bit to twölf Vagels heff ik mitünner tellt. Ievrig un heel flink weern se an't Picken. Aver sowie ik mi röög un to dicht an de Finsterschiev keem, sünd se altohoop wegflagen.

De Ellernzeisige sünd lütte gesellige Finkenvagels. Bi uns dükert se blots in der Wintertiet up. Bröden doot se wieder in Noorden, in de dichten Dannenwoolds. In de böverste Spitz vun de Bööm buut se ehr kunstvull Nest ut Reisig, Gras un Moos. Se leggt veer bit fief Eier. Al na twölf Daag kruupt de Jungen ut dat Ei. Füttert warrt de Lütten vun de Öllern goot föftein Daag. Denn sünd se al flügge. Bevör se Samen un Korns to Freten kriegt, staht Insekten up ehr'n Spiesplan.

De lütten Vagels dreegt den eersten Deel vun ehr'n Naam "Erlenzeisig" to Recht, freet se doch geern de Samenkorns vun de Ellern. Meeschenliek turnt se in de Bööm un söökt na Samenkorns. In de Wintertiet sünd se ümmer in lütte Swarms ünnerwegens. Hebbt se sik denn to'n Freten daal laten, fleegt se unverwohrns altohoop luut ropend in den neegsten Boom.

De utwussen Vagels hebbt de Grött vun Blaumeeschen. Genau as de Meeschen gaht se ok geern mal an enen Meeschenknödel. Dat maakt se ok bi mi an't Vagelhuus.
Dat Fedderkleed vun de Hahns is veel bunter as dat vun de Hehns. De Feddern vun de Hahns sünd in de Haupsaak geelgröön mit swart Ränner afsett. De Vörderkopp is swart. De Hehns hebbt nich so'n lüchtend Fedderkleed. Dorvör sünd up den Rüüch düütlich düstere Stripen in dat Fedderkleed to sehn.

Düsse lütten smucken Vagels müss ik unbedingt knipsen. Dat weer gor nich so eenfach. Se weern gor to flink. De Biller dörch de Finsterschiev weern nich scharp noog. Ik heff dat denn vun mien Balkon versöcht. Ganz vörsichtig bün ik achter den Muurvörsprung an dat Balkongitter slikert. Aver wegen slecht Weder weer dat Licht to'n Knipsen nich goot noog. Endlich geev dat mal wedder Sünnenschien! Nu kunn ik de smucken Ellernzeisige knipsen. De lütten Vagels hebbt den Sünnenschien richtig genaten. Welk seten mit utbreet Flünken up dat Dack vun dat Vagelhuus.

Ümmer müss ik doran dinken, dat de Ellernzeisige bi uns blots Wintergäst sünd! Wer weet, wa lang se noch mien Futterhuus besöökt. In de Twischentiet harrn se sik ok al so'n beten an mi wennt. Aver likers müss ik bi't Knipsen ümmer böös uppassen. Se seten in de hogen Bööm un beluurn mi. Wüllt höpen, dat de smucken lütten Vagels noch en Wiel bi mi blievt!