De Grauschnäpper

vun Antje Heßler

De Grauschnäpper is en lütten Singvagel, groot as en Lünk, un hört to de Familie vun de Flegenschnäpper. He is meist wat unschienbar. Dat Poor vun de Grauschnäpper hett dat glieke Utsehn. Up de Babensiet is ehr Fedderkleed grau bit graubruun. De Ünnersiet is swack witt mit Striepen. Liekso as ehr Utsehn, so is ok de Gesang vun Herrn Grauschnäpper för Minschenohren nix Besünners nich. Mehrstens fallt düsse Vagel gor nich up. Liekers is he en totrulichen un kregeln Gast in uns' Goorns.

De Grauschnäppers sünd blots in'n Sommer bi uns. Teemlich laat kaamt se ut Afrika, woneem se den Winter tobringt. Ehr'n Levensruum bi uns sünd Parks, Goorns un lichte Woolden. Leven doot se vun Flegen, Mücken un anner lütt Insekten. Üm de to fangen, sitt se in'n Boom up en Telgen up de Luur, sotoseggen "up Ansitz". Kümmt en Mahltied vörbiflagen, denn stört se miteens mit Wuppdich up ehr dal un happst ehr ut de Luft. Dorwegen de Naam "Schnäpper". ("Grau" sünd se ja sowiso.)

Mama Schnappegrau up de Luur

Vun Mai bit Juli treckt se mitünner sogoor tweemal Kinner groot. De Grauschnäpper buut ehr Nest teemlich wahllos in een bit veer Meter Hööchte ünner Dackpannen, achter Finsterladen un in Nistkassens, mitünner sogoor in Bloompütt oder Lampen. Se hebbt keen groot Schuug vör Minschen.

Papa Schnappegrau up en Telgen

Dat Nest buut se ut verdröögt Halms, Borkenrest un Avfall. Babenup pulstert se dat warm mit week Feddern ut. Dat Nest is teemlich apen un süht so'n lütt Napp liek. Dor leggt se dree bit fief Eier rin. Na twölf bit veertein Daag kruupt de Lütten ut dat Ei. Bröden deiht alleen de Modder. Vadder bringt ehr aver in de Tiet wat to'n Freten. Wenn de Lütten utkrapen sünd un noch de Warms vun ehr Modder bruukt, deelt se sogoor dat vun Vadder mitbröchte Freten mit ehr Kinner. Na goot veertein Daag sünd de Lütten denn flügge.

Dat Vagelhuus

Vör en poor Daag kreeg ik enen Telefonanroop vun en Fründin. "Bei mir nistet ein kleiner Singvogel im Vogelhaus! Ich hätte gern gewusst, um welchen Vogel es sich handelt. Und du fotografierst doch so gern." Glieks heff ik den Knipskassen insteekt un bün mit mien Auto na ehr hinsuust. Dat Weder to'n Knipsen weer goot.

Se wahnt meern up Land un hett enen groten Goorn. As ik ankeem, stünn se al vör de Döör. Achter dat Huus ganz dicht an de Terrass harr se dat Vagelhuus stahn. Ganz liesen un vörsichtig güngen wi üm dat Huus neger an dat lütt Vagelhuus. Un dor seten wohrhaftig twee Küken in dat Vagelhuus. Se weern al tofeddert. Ik harr Glück, dat se noch nich utflagen weern. En beten wieder weg seet een vun de Öllern in en lütten Kirschboom un pass up.

Wi hebbt uns up de Terrass sett un töövt, bit de Öllern wedder Foder bröchen. De Lütten reten ehrn Snavel wiet up. Dat weer to un to nüdlich. Denn heff ik natüürlich versöcht, de Vagelkinner to knipsen. Aver ümmer wenn ik in de Neeg vun dat Nest keem, möken se den Snavel to un ducken sik hindaal. Se möken sik so lütt, dat se kuum noch to sehn weern.

Up Tauchstation

Wat goot, dat ik mi glieks up den Weg maakt harr! An'n neegsten Dag nämlich reep de Fründin wedder an un vertell mi, dat de lütten Vagelkinner noch an den sülvigen Dag utflagen weern.

In de Twüschentiet harr ik rutkregen, dat de Vagels nix anners as Grauschnäppers weern. Düsse unkomplizeerten Vagels harrn dat Woort "Vagelhus" ganz eenfach wöörtlich nahmen un sik dor inquarteert. Klaar: In Winter sünd se ja in Afrika, so weet se gor nich, to wat dat Vagelhus denn so nödig bruukt warrt. Un in Sommer gifft dat Dack vun't Vagelhus so en schönen Schadden! — Düt allens kunn ik min Fründin nu vertellen.