Grote Steen vun Antje Heßler Grote Steen gifft dat bi uns in't Land n' ganzen Hupen. Wi nöömt se ok Findlinge. De verscheden Iestieden hebbt se uns mit de Gletscher vör rund 15000 Johr in't Land schaven. Ümmer wenn ik so'n groten Steen bekiek un vör em stah, geiht mi dörr den Kopp, wo lang he dor al liggt un wi oolt he is. Steenoolt! För mi leevt he al ewig. Denn geiht dat Sinneren los. Hebbt uns Vöröllern düsse groten Steen för ehr Graffsteed nahmen, wieldat se üm dat Öller vun de groten Steen wüssen? Wull'n se mit de Steen ewig leven un steenoolt warr'n? Un wat hebbt se sik vör Möög geven, de groten, sworen Steen upeenanner to packen. För mi is dat dat reinste Wunner, wi se dat maakt und schafft hebbt. De Hünengräver, wi se nöömt warrt, treckt mi ümmer wedder an. Mitünner drööm ik al dorvun. Wenn wi ünnerwegens sünd, kiek ik mi ümmer wedder en niege Steed ut, wonehm so'n oles Graff to finnen is.
Annerletzt
hebbt wi wedder en lütte Tour maakt. Wi weern na Sleswig. Dor
Wi föhr'n wieder. Weder rechts noch links weer en Hünengraff
uttomaken. Un dütt Graff sull up en Barg stahn. Al vun wieden
sull man dat sehn. De Straat wöör ümmer smaller, en
Kurv keem na de anner. Hüser weern ok narms mehr to sehn. Keen
Minsch, den wi fragen kunnen keem uns in de Mööt. Mien Mann
wöör al ungedüllig. "Wat müsst du ok ümmer
wedder achter de dor'n Hünengräver achterna! Hesst ni al
noog dorvun to Gesicht kregen?" Nu stünn'n wi vör dat Graff. Wat harrn uns Vöröllern dor vör grote un swore Steen tosamendragen! "Stell di doch mal dorto", meen ik to mien Mann, "dormit man beter sehn kann, wo groot dat Graff is. Ik will mal en Bild maken. "He güng op dat Graff to un pett meern in en Kohschiethupen. De weer noch ganz frisch un sprütt utenanner. Meist weer he utrutscht un hinfullen. Sien Büx kreeg ok wat af. De Schimperie dorna höör ik noch hüüt. Likers hett sik uns Möög lohnt. So'n grootardig Hünengraff harrn wi noch ni andrapen. Dat Bild is ok noch wat worrn. Un denn de Utsicht vun dor baven. Kunst wiet in't Land bit na de Oostsee kieken. Blots mien Mann meen: "Wenn du dat neegst Mal wedder grote Steen bekieken wullt, bliev ik in't Auto sitten." Mit de Köh harr he sik vun doran vertöörnt. Dat Hünengraff bi Goosefeld tellt to de Urdolmen. Düsse Oort Graffsteden sünd ca. 4000 v. Chr. buut woorn. Dat Wort Dolmen bedüüd "steinerner Tisch" un kümmt ut dat Bretonische. De Urdolmen gifft dat in ganzEuropa. Veer bit söss grote Findlinge wöörn to den vörsehn Platz bröcht un dor to'n 2 bit 4 m langes Rechteck upstellt. De Decksteen keem denn babenup. De Graffanlaag weer nich jüst groot. So'n Graff weer wohl blots vör enen enkelten Doden dacht. In de Gräver hett man Warktüüg ut Flintsteen un Pött
un Pottschören ut Toon funnen. |
|