vun Antje Heßler Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop
op de Browser-Symboolliest.
En Woch na de eerste Sichtung vun de prächtigen Welsh-Black-Fleeschrinder weern wi wedder in Holmkamp. Dor weer de Hoff mit dat swatte Veehtüch, de Welsh-Black. Schon vun de Infohrt kunnen wi up de Wisch jede Menge vun dat swatte Veehtüch sehn. Wi föhrn den Weg hindaal up den Hoff to. En lütten Hund begrööt uns mit fröhlich Bellen. De Buurfru keem ut den staatschen Hoff vörtüüg un nödig uns in dat smucke Buurnhuus. "Wie hebbt Se den Weg na unsen Hoff funnen?", weer glieks ehr eerste Fraag. Dor hebbt wi ehr vertellt, dat wi egentlich den Loop vun de Schwartau söökt hebbt. In Kesdörp weern wi op dat Schild "ENDE" stött. Wi wüssen aver ja, dat de Schwartau ganz wiss nich eenfach toenn weer dat weer ja noch schöner! Un nu wullen wi geern wieder den Loop vun de Schwartau verfolgen. Dörch de Knicks vun de Feldweeg weern wi dor dat swatte Veehtüüch wies worrn.
"Nu kommen Se man eerstmal mit und trinken Kaffee mit uns!" In de gemütliche Köök hebbt wi wieder vertellt. Dor stell sik rut, dat de Buurfru Travemünn kenn sogoor en ganzen Stoot in Travemünn wahnt hett. Dat keem noch beter. Se harr ok de School in Travemünn besöcht un mien Mann weer ehr'n Klassenlehrer west! De Welt is lütt.
"Und nun wollen Sie von hier das Bett der Schwartau suchen!", lach se. Vörher wies se uns noch de Welsh Black, de in den Stall up den Hoff ünnerbröcht weer'n. Bruukt denn düsse "Robustrinder" överhaupt en Stall?! Nee, aver düt hier weern Bullen ganz besünnere. De harrn al enen Ring dörch de Nees. Dat bedüüd, dat se keen Slachtveeh weern. De weer'n to Zucht! Dat weern sünnerlich kräftige un gesunde Deerten.
Wedder buten op den Hoff, wies de Buurfru up ehr'n Landrover: "Denn steigen Sie mal ein! Ich muss so und so unsere Felder abfahren und nach den Zäunen und den Tieren Ausschau halten! Da können sie dann das Bett der Schwartau sehen."
Ik harr mien leve Not, in dat Auto to klattern, de Instieg weer so hooch! De Fohrt güng över Wischen un Feldweg, egal ob matschig or fast. Se wies in't Feld: "Da unten ist der Lauf der Schwartau!" Un lütt Stück wieder weer en See, de Barkauer See to sehn. Up de Wisch vör de Au spazeern twee Kraniche. Noch wat wieder drepen wi Arbeider, de den Tuun repareern. Fröhlich reep uns Gastgeversche de Lüüd to, se sullen doch dat Gatter för se uplaten. Un wieder güng uns Fohrt. Wi kunnen uns gor nich satt sehn. De Fohrt över de Feller ümmer mit de Utsicht na de Schwartau ward wi seker nich vergeten.
Ünnerwegens hett se uns denn noch veel över de Zucht vun
de Welsh Black vertellt. Ok dat Anfang Mai de lütten Kälver
to Welt kemen. "Oh, dürfen wir dann wiederkommen?",
reep ik spontan ut. Se lach un nick mit den Kopp: "Rufen Sie
uns aber vorher an." 14.6.2017 |