Klützer Winkel in'n Maimaand: Broot statt Honnig

vun Antje Heßler


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.

"Laat uns doch mal wedder na Mekelnborg na den Klützer Winkel in den Leonorenwohld föhrn", prenzel ik mien Mann an. "Al wedder mit de Fähr över de Traav! Du weetst doch, wo düür dat is!", brumm he in sien Bort. "5,20 Euro wüllt se nu vun uns hebben!" "Ach laat uns man, de Raps hett noch n'beten Farv, un de ersten Mahn- un Roggenbloom blöht al."

Neegsten Dag möken wi uns bi herrlichen Sünnenschien up den Weg. Dat güng över Pötenitz un Harkensee in de Richt vun Kalkhorst. Rechts vun uns weer al de Leonorenwohld to sehn. In Kalkhorst stünn Rankendörp up den Wegwieser na den Wohld. Rapsfeller un ole Eekbööm süümten unsen Weg. An de Kant blöhten wohrhaftig al de Mahn- un lüchend blagen Kornbloom. Dat weer so richtig schöön. Koort vör den Wohld wöörn wi en buntes Schild wies. "Honig aus eigener Imkerei, Verkauf 700 m" stünn dorup.

"Oh, dor föhrt wi hin. Mien Honnigglas is meist leer. Dor kann ik mi niegen köpen!" Dörch dichten Wohld güng dat wieder. De Weg wöör ümmer smaller. Up eenmal düker wedder en Schild "Honigverkauf"up. Dörch de Bööm kunnen wi en Huus sehn. Mank twee dicke Linnen wöörn wi de Huusdöör wies. De güng up un en junge Fru keem uns in de Mööt: "Sie wollen sicher Honig kaufen. Der Honig aus eigener Ernte ist leider ausverkauft. Erst in ca. 14 Tagen haben wir den frischen Rapshonig!"


De Huusdör mang de Linden, dorvör de grote Ekendisch


De Goornpoort

Schaad! Up uns Fraag, up wi uns denn n' beten up den Hoff ümkieken un ok knipsen kunnen, nick se mit den Kopp un wies uns de Goornpoort. "Mein jüngster Sohn zeigt Ihnen den Garten." Johannes möök uns de Poort up un wi weern glieks in en groten Appelhoff. Mank de Appelbööm stünnen eenige Immenstöck. "Das sind Zuchtbienen", kläär uns Johannes up. De annern Stöck weern na de Rapsfeller ümtrocken.


Johannes. Ünner de Mütz stekt bannig veel Künn

Ünner de fackkünnig Föhrung vun Johannes hebbt wi den Goorn un den Hoff kennen lehrt. De Jung wüss goot Bescheed. Un dorbi keem he düssen Sommer eerst in de School. An't Enn vun den Goorn sehgen wi en Füür. Na uns Fraag meen Johannes: "Das ist in unserem Backhaus. Da backen wir unser Brot."


Hier wahnt de Zuchtimmen


Längssiet vun't Hus


Füür un Flamm för frisches Broot!

Dat höör sien Vadder, de intwischen vun't Feld na Huus kamen weer. "Da gehen Sie man hin und gucken sich das an!", meen he. "Johannes, zeig den Leuten den Weg!" Dörch den Gemüsegoorn kemen wi na dat Backhuus. En Mann haal jüüst de noch glönigen Holtkloben ut den Aven. "Der ist heiß genug," meen he. Kratz noch den Rest Asche ut den Aven un löösch de letzte Gloot mit en nattmakte Patsche.


De Gloot...


...warrt afpatscht...


...trechtstukt...


...un na blievt de aschigen Holtklaben.


Dat frische Broot kümmt!

Dor bröch Johannes' Vadder ok al dat Brot. Up en höltern Schuuvkoor stünnen wull dörtig Kastenformen füllt mit Brootdeeg. Twee Kokenbleechs weern mit Semmeln beleggt. Sehg allens richtig lecker ut. Een na'n annern wöör up en Holtschuver in den hitten Backaven schaven. Johannes dörf ok en Brot up den Holtschuver setten. In den Backaven schööv aver blots de Mann de Brote. Dat weer för Johannes to hitt un to gefährlich. As allens in den Aven weer, möök de Mann de Döörn to. "Nun müssen wir warten, bis die Brote fertig gebacken sind."


Allens dicht. Dat kann duern!


De Brötchen

Na mien Fraag, wi lang dat duurt, meen de Vadder: "Die Brote müssen eine Stunde backen." Wi wull'n uns al up den Nahuusweg maken. "Warten Sie, die Brötchen sind in zehn Minuten gut. Bleiben sie noch hier. Mit uns zusammen können sie dann gleich die Brötchen probieren!"

De Mann haal wohrhaftig na tein Minuten goldgeele Semmeln ut den Aven. Al tohoop güngen wi wedder dörch den Goorn na dat Huus. Dor harrn de Fruunslüüd ünner de Linnen den groten Eekendisch andeckt.

 


En herrliche Anblick!


De Koffie-Runn


Sülven maakte Bodder mit en Bild dorup, en "Model"

För jedeen stünn en Beker mit Kaffee up den Disch. Up en Teller leeg sülvstmakte Bodder. Dorto de noch warmen Semmeln. All langen sülfstverständlich to. Dor hebbt wi uns ok nich mehr nödigen laten. In de Twischentied weer dat Brot ok trecht. Goldbruun legen de Brote up de Schuuvkoor neven uns.

So en behaglich Mahltiet mit tofreden Lüüd hebbt wi al lang nich mehr hat. Honnig hebbt wi nich mitkregen. Dorför sünd wi aver ganz glücklich mit en Brot un sülfstmakte Bodder na Huus föhrt. Den Honnig haalt wi later. Up den Dag freut wi uns al.


Dat Broot is goot!


5.6.2011


na baven