Biblische Planten:
Marienglöckchen
Convallaria majalis

vun Anke Nissen

Anner Namen: Maiglöckchen, Frauentränche (Oberrhein)


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in holsteiner Platt.

 


Kortens heff ik in enen Bibelgoorn sehn, dat uns Maiglöckchen ok den Naam Marienglöckchen driggt. Dat heff ik nich wüsst. Denn is uns Maiglöckchen ok en Symbolplant för Maria, höört also to de "Marienplanten".

De Legende seggt, dat sik de Tranen, de Maria an'n Ostermorgen weent hett, in Maiglöckchen verwannelt hebbt, dorher ok de Naam Frauenträne un Frauentränche för disse Bloom.

En anner Legende lett uns Maiglöckchen ut de Tranen vun Maria entstahn, de se ünner't Krüüz weent hett.
De Italiener seggt dorüm "lacrime della Madonna", also "Tranen vun de Madonna" to uns Maiglöckchen.

De lütten Blödenglocken vun disse Bloom seht würklich en beten ut, as Tranen un so hebbt de Lüüd fröher dacht, dat disse Plant goot gegen Ogenbesweer to bruken weern.

De botanisch Naam Convallaria hett ok wat mit de Bibel to doon. In't Hoge Leed Salomo 2,1 warrt vun en Plant schreven (Lilium Convallium). Mehrst is de översett worrn mit "Lilie in't Tal", meent is de Madonnenlilie (Lilium candidum). In't 16. Johrhunnert hebbt Botaniker aver faststellt, dat uns Maiglöckchen mit de "Lilie in't Tal" meent is.

Dat Maiglöckchen mit sien söten Duft un siene lütten witten Blöden-Glocken warrt so geern sehen, dat dat fast in elkeen Goorn blöht. Vele Lüüd sünd de Meen, dat de betören Duft gegen Swindel un Kopp-Pien helpen kann.

Man — uns Maiglöckchen is giftig.
Besünners giftig sünd de hübschen Blöden [Gift: Herzglykoside]. Disse Blöden smeckt aver sowat vun bitter, dat se fast jümmers bi'n ersten Versöök utspuckt warrt. Dorüm gifft dat würklich wenig Probleme mit disse Bloom. (Symptome bi Vergiften jüst so as bi'n Fingerhoot.)


Foto: AN. Klick op to'n Vergröttern!

1872 is dat Dörp Niendörp bi Lübeck dörch de Initiative vun den Schoolmeister Schult to en Maibloomdörp worrn. He is nämlich anfungen, Maiglöckchen to trecken, to vermehren. Un disse Maiglöckchenzucht hett sik vergröttert — bet 1950 hen. Dor sünd in de Mitt vun't 20. Johrhunnert bet to 30.000 Maiglöcken-Keimlinge ut dit Dörp in de wiede Welt schickt worrn, bet hen na China un Nordamerika.

Gern vertell ik vun uns Fründin Dorly. Üm ehr Huus rüm blöht in de Maiglöckchen-blöh-Tiet Dusende vun disse Blomen. De schönen witten Blöden verströömt dann ehren sanften Duft. Un uns Fründin plückt vele dicke Strüschen, wobi dat Wort plücken falsch is. De Blödenstängel warrt ut de Plant mit en lütten Ruck eenfach rutzupft.

Ok denk ik geern an de Güllen Konfirmation vun mienen leven Mann. De ollen Damen harrn, as se in de Kirch introcken, all en lütt swart Book in de Hand, un dor leeg en fein witt Daschendook up un en lütt Maiglöckchenstrüschen — jüst so as vör 50 Johr. Ik heff dat wunnerhübsch funnen.


Un denn wörr uns eerst Enkelkind konfirmiert. Dat hett mi deep anröögt, as se enen Dag bi mi ankeem un fraag, wat ik wohl noch en witt Daschendook harr, dat villicht sogoor ümhäkelt weer.
"Woto?"
"Na för de Konfirmation doch."
"Oh — un...", ik heff kuum waagt to fragen, "wullt du denn ok Blomen dor up leggen?"
"Natürlich! Maiglöckchen!"

Poor Johr laten sull wedder en Enkeldeern konfirmiert warrn. Bi de Maiglöckchen-Fraag reep disse Deern luut un energisch: "Niemals!"

Un denn — na veel Snacken hen un her:
"Also, wenn dat unbedingt sien mütt, denn aver blots en Struuß rosa Maiglöckchen!"

Rosa Maiglöckchen! —— Jeedeen warrt mi recht geven, en Grootmudder hett dat nich licht. Wi hebbt uns denn rümhöört. In en besünner Goornzeitung harr ik wat vun pinkfarven Maiglöckchen leest. Man, wo sullen wi de her kriegen?

Grootvadder hett sienen olen, erfohren Gorner fraagt: "Rosa Maiglöckchen! — Nee, de gifft dat nich!" Denn hett he beten wat nadacht un meen: "Also, ik wörr mal Folgendes versöken: Nimm frische Maiglöckchen, snied de an'n Avend vörher en beten an un steek de in rode Dinte. Denn müsst töven un höpen..."


Witt is doch veel schöner as Rosa!

Wi hebbt't versöcht. Natüürlich hebbt wi't versöcht. Man kenerwegens geev dat rode Dinte. Denn aver keem de Grootvadder mit rode Stempelfarv an.

De schönen, runden, witten Glöckchen hebbt tatsächlich de rode Flüssigkeit upsagen. Alle lütten Adern farven sik root. Jeedeen Glöckchen sehg nu ut as en lütten witten Schirm, in denn dat Gestänge root weer. Sehr originell! — Man weer't hübsch?

Wi experimenteern mit Rode-Beete-Saft, mit Flederbeersaft — man nie kregen wie en schöön Pink tostannen, so as uns Deern dat geern wull.
Toletzt hebbt wi upgeven.

An'n Konfirmationsdag aver harr uns Enkeldeern enen entzückend, sneewitten Maiglöckchenstrüschen in de Hand, tohoop mit Book un witt Spitzendaschendook.

 
 

Mehr biblische Planten: hier
Bild för Maiglöckchenranke: Olegivvit/Wikimedia Commons
17.5.2012


na baven