Överfall in de Köök

...dat Opper weer Antje Heßler

"Brrr! Brrrr! Brrr!" suus dor wat üm mien Kopp. "Bumms!" möök dat an de Kökenschiev! Ik weer bi de Afwäsch richtig in Dutt schaten. Meist harr ik enen Töller daalsmeten, so heff ik mi verjagt. Ik dreih mi üm. Dor flöög wat gegen mien Kopp. Nu brumm dat grote Diert wedder na de Kökenschiev. "Brrr! Brrr!" güng dat wedder. Dat Diert harr sik achter de Gardin verkrapen. Endlich kunn ik den Krachmaker bekieken. Dat weer en grote Libell.

Gau möök ik de Kökendöör to. De Libell wull ik mi doch wat genauer ankieken. So en grote Libell harr ik noch nich vun dichtbi sehn. Se seet ümmer noch achter de Kökengardin. As ik wat neger rankeem, keek se mi mit grote Ogen an un reet ehr Muul wiet up, so as wull se mi upfreten. Kunnst meist bang warrn. Denn suus se wedder mit ehr groten Flünken dörch de Köök. Enen slanken bunten Liev harr se. De schiller in Blau un Gröön. Ik müss doch glieks mal nakieken, wat dat för en Libell weer.

Finster un Döör leet ik to. De Libell harr mi bi de Kökenarbeit so verjagt, ik wüss gor nich, wat los weer. Nu müss se aver noch in mien Köök blieven. Se sull mi as Fotomodell denen. So'n gode Schangs kreeg ik so gau nich wedder.
Vördem keek ik noch in mien lütt Book över Insekten. Dor funn ik en Bild vun de Libell. Mit en Edellibell, en blaugröne Mosaikjungfer harr ik dat to doon. Aver as dat utsehg, weer dat en Mannsbild! Dat is de gröötste Libell, de bi uns leevt. De Spannwiet vun de Flünken geiht bit to ölven Zentimeter. Keen Wunner, dat ik mi so verfehrt heff.

Mit den Knipskassen in de Hand güng ik wedder in de Köök. De smucke blaugröne Mosaikjungfer seet ümmer noch achter de witte Kökengardin. Dat möök sik recht goot. En poor Biller kunn ik maken. Aver denn suus se wedder los. Meist as wull se mi angriepen. Se suus ümmer üm mi rümm, ik müss den Kopp intrecken. Denn brumm se wedder mit en Bumms gegen de Schiev. Dat weer en Wunner, dat de Kopp vun de Libell heel bleev. Na'n Stoot keem se wedder to Roh, un ik kunn noch en poor gode Biller vun ehr knipsen. Denn heff ik aver de Döör un dat Finster wiet opmaakt. Mit utbreedte Flünken suus se na buten. Dat sehg meist ut, as wenn dat en Fleger, en Doppeldecker weer.
Dat allens hett mit bannig neeschierig maakt. Nu müss ik doch noch wat mehr över de Libellen rutkriegen.

Libelln bi uns

De Libellen sünd grote Rövers. Allens, wat se mit ehre groten Fangarms (Been) griepen köönt, warrt upfreten. De Mosaikjungfer fangt de lütten Dierten an leevsten bi't Flegen in de Schummertiet. Dorgegen sitt de blootrode Heidelibell geern up en Draht or Pahl up de Luur. Sogor de egen Mackers freet se mitünner up. Se mööt aver ok bannig uppassen. De Vagels sünd as dull achter de Libellen her. Dat is as ümmer in't Leven: Freten un freten warrn!

Leven doot se in de Neegde vun Water. Se sluppt vun Juni bit Oktober ut ehr Larvenhüll. Dat is en besünners mulmige Tiet för de Libellen. Se mütt noch Uthärten, as dat in de Fachspraak heet. De Flünken sind noch nich dröög, noch nich fast noog. Se köönt nich glieks flegen. Jüüst to de Tiet sünd se en lichtes Freten för de Feende. Dorbi sünd se naast de reinsten Kunstfleger. De veer Flünken köönt se all för sik bewegen. Se fleegt blitzsnell na de Siet un ok torüch. Dat geiht so gau, kannst ehr gor nich mit de Ogen nakieken.

Sex bi Libellns

In de schönen Septemberdaag heff ik en Fohrradtour na de Libellen maakt. De leevt in en nied anleggtes Biotop an't Brodtener Över. Un dor heff ik dat eerst Mal in mien Leven en Poorungsfloog orr Tandemfloog vun de blootrode Heidelibellen bekieken kunnt. — Wat so'n drittes Oog, mien Kamera, doch allens toweeg bringt! Fröher bün ik glatt an so'n Begevenheit vörbi gahn. Hüüt mütt ik allens fasthollen.

De beiden Libellen möken en richtig Rad. Dat weer dat reinste Kunstwark. He ümklammer den Kopp vun sien Fru un weer ümmer düchtig mit sien Achterliev an't pumpen. De beiden weern aver ok noch as Poor so gau, ik kunn se kuum knipsen. Ik bün in de Knee gahn un heff mi up de Eer sett. Aver ümmer wenn ik de richtige Steed to'n knipsen harr, möken de beiden sik wedder ut den Stoff. Mal weern se so deep in't Schilf, dat ik mi natte Fööt haalt heff. Denn wedder weer se up de Eer togang. De Hochtiet duur al mindest en Stünn.

Kortes Leven, lange Geschichte

Dat Leven as Libell duurt dorgegen blots eenige Weken. Dat Ei steekt (leggt) de blaugröne Mosaikjungfer blots in en Waterplant, in de Krebsscheer, ok Wateraloe nöömt. Ut dat Ei warrt in twee bit dree Weken en Larv. De Mosaikjungfer krüppt aver eerst na twee bit dree Johr för ehr kortes Leven ut de Larv.

Dat gifft noch vele anner Oorten vun Libellen. Alleen in Düütschland sall dat bit to achtig dorvun geven. Vuller Achtung heff ik ok noch leest, dat de Libell al över 320 Million Johr up de Eer is. So veel Johrn köönt wi Minschen nich nahwiesen.

Dat is richtig goot, dat de blaugröne Mosaikjungfer bi mi in de Köök weer. Nu weet ik doch n'beten mehr över se. Achterna heff ik ok en Oog för anner Libellen kregen.