De Guldwöpsen sünd en groot Ünnerfamilie vun Steek-Immen. Gifft vele Aarten, in Europa en poor hunnert. Se all hebbt so'n Glänzen un Schemern op't Liev, as weern se mit Guldstuff överpudert. Orr mit Metallic-Lack anpöönt. Ok uns Fotomodell.

Düt wunnerschöne Deert in meist exotische Farvenpracht is Chrysis ignita, de Gemeine Guldwöps orr Füür-Guldwöps. Baven blaaggröön, nerrn purpurrood, is dat ganze Deert man bloots 4 mm bit 1 cm groot. Dat Bild wiest ehr an den Ingang vun en Toonröhr, t.B. an en Insektenhotel, 'neem se jüst op'n Sprung is, ehr Eier rintoleggen. Hach, en junge Moder bi de Ei-Aflaag! Idyllisch, nich?

Vun wegen! De Röhr is nämli nich lerrig. Dorbinn hett al en anner wille Imm orr Wöps ehr Eier rinleggt, villicht ok al Foder-Vörraat för den Nawuss, un warrt bald wedderkamen, dat Lock to verkleistern. Un dor leggt de Guldwöps ehr Ei rin! Wat passeert denn?

Denn sluppt de Larv vun de Guldwöps un fritt dat Ei vun de egentliche Huusherrin. Orr, wenn dor ok al de Larv sluppt is, fritt se de. Denn fritt se de Fodervörrääd. Denn verpuppt se sik un sluppt as de wunnerschöne Guldwöps, in de nümsnich en Kannibalin un schaamlose Parasitin vermoden wöör! Un dat smucke Deert flüggt in de Welt un, ja, deit sien weertvulle Arbeit bi't Bestöven vun Planten, fiert ehr Leevsspeel un Begattung — bit dat denn wedder an de Ei-Aflaag geiht. Denn wiest se ehr dunkle Siet.

Se is de Kuckuck, de Swattfohrer ünner de Wildimmen un -wöpsen. Ach wat, de Kuckuck is en Waisenkind gegen düsse lütte Wöps. Kiek eins, so kannst di tüüschen!

Schillerguld,
schemern
mal so, mal so:
Du fiese Schöönheit, du!
Eendoon,
du büst en Deert,
leven wullt du, leven!
De Natuur nimmt di mit,
hett noog ok för di.
Dat Dunkel an dien Liev
sett bloots den Guldstuff schöner af.