Besöök bi den Riesen-Mammutboom vun Gertrud Everding |
Vörichte Week bün ik in'n Jenischpark in Flottbek an de Elv west. De Sünn strahl all so von blagen Heben, dat weer meist as Fröhjohr, dorbi harrn wi doch eerst Anfang März. De Meeschen piepen un de Amseln probeert al mächtig dat Tereleern.
Nee, in dat Barlachhuus wull ik nich, dor bün ik nömlich graad west, ik wull in Park spatzeern lopen. Wenn man blots de Oostenwind nich so kolt wüür! De Lüüt harrn ehrn Wintermantel an un de Ohrnklappen von de Mütz rünnerklappt. De lütten Hunnen dregen ehr Wulljack. Ik fung nu ok an to freern bi den scharpen Wind. Ik sehg em al von ganz achtern stahn, von't Barlachhuus ut. He weer so hooch, so oprecht, as een, de na de Steern reken un dor goden Dag seggen will. En stiebe Bö blaas em mank de Twiegen un se bögen sik, as wulln se danzen. En Katteker klatter neeschierig op un dal. He lach mi woll ut. Un fix klabaster he mit en lütten Dannappel wieder na baben, neem sien Fru al op em täuven dä. Ik himmel em an, den överbasigen Boom. Ik heff höört, düsse Oort warrt so bi 3600 Johr olt. Jo, würklich! Aver dat gifft noch öllere Bööm. To'n Bispill de Grannenkiefer. De warrt so 4000 Johr olt, aver dorbi is se blots 12 Meter hooch. Do is doch mien Fründ hier en anneres Kaliber. Höörn Se to: De gröttste leven Riesen-Mammutboom, de General-Sherman-Tree in Kalifornien, is hüüt över 83 Meter hooch un hett en Umfang von 31 Meter. Grootoordig! Warrt woll mien Boom een Dag ok so utsehn? Wat mag he nich allens belevt hebben! He hett woll noch den ollen Kaiser Wilhelm kennt. De is denn afhaut, as he den eersten Weltkrieg verlaren hett. De
Boom kunn nich utkniepen, he is bleven. Woveel Hunnen hefft woll al
ehr Adress an seine Wotteln torüchlaten! Den fründlichen,
langen Keerl weer dat engaal, or doch nich? An levsten weer mi dat, wenn he noch dusend Johr in'n Jenischpark blieven wüür. Denn is he villicht so bi hunnertteihn Meter hooch. Aver ik bün denn doch sowoso al lang ünner de Eer. Wat schall mi dat denn noch kümmern? De Sünn stunn al deep, as ik na Huus föhr. Liesen strakel ik nochmaal de Bork von den groten Boom. "Bliev gesund mien Fründ, un täuv op mi. Ik kümm wedder her." "O jo, o jo", swiester he un de Wind lach dorto.
|
25.3.2012 |