Besöök bi den Riesen-Mammutboom
— Sequoiadendron giganteum —

vun Gertrud Everding


Vörichte Week bün ik in'n Jenischpark in Flottbek an de Elv west. De Sünn strahl all so von blagen Heben, dat weer meist as Fröhjohr, dorbi harrn wi doch eerst Anfang März. De Meeschen piepen un de Amseln probeert al mächtig dat Tereleern.


In'n Jenischpark

Nee, in dat Barlachhuus wull ik nich, dor bün ik nömlich graad west, ik wull in Park spatzeern lopen.

Wenn man blots de Oostenwind nich so kolt wüür! De Lüüt harrn ehrn Wintermantel an un de Ohrnklappen von de Mütz rünnerklappt. De lütten Hunnen dregen ehr Wulljack.

Ik fung nu ok an to freern bi den scharpen Wind.
Aver dann seh ik em — groot un piel na'n Heben rop — den Mammutboom. Vörbi weer dat Freren, de Freid harr mi to faten. O, wat weer de hooch! Schraap he woll mennigmaal an de Wulken, wenn se deep hungen?
He harr düstergreune korte Pieken un slank un rank weer he!

Ik sehg em al von ganz achtern stahn, von't Barlachhuus ut. He weer so hooch, so oprecht, as een, de na de Steern reken un dor goden Dag seggen will. En stiebe Bö blaas em mank de Twiegen un se bögen sik, as wulln se danzen. En Katteker klatter neeschierig op un dal. He lach mi woll ut. Un fix klabaster he mit en lütten Dannappel wieder na baben, neem sien Fru al op em täuven dä.

Ik himmel em an, den överbasigen Boom.

Ik heff höört, düsse Oort warrt so bi 3600 Johr olt. Jo, würklich! Aver dat gifft noch öllere Bööm. To'n Bispill de Grannenkiefer. De warrt so 4000 Johr olt, aver dorbi is se blots 12 Meter hooch.

Do is doch mien Fründ hier en anneres Kaliber. Höörn Se to: De gröttste leven Riesen-Mammutboom, de General-Sherman-Tree in Kalifornien, is hüüt över 83 Meter hooch un hett en Umfang von 31 Meter. Grootoordig!

Warrt woll mien Boom een Dag ok so utsehn?
Keen kann dat weten? He ruuscht aver düchtig, wenn de Wind sien Twiegen rümdrüseln deit. Sien kotte gröne Nadeln behöllt he ok in'n Winter. Ik weet nich, wo olt mien Boom hier in'n Park is, aver he mutt woll doch al bi hunnert Johr un wat mehr dor stahn.

Wat mag he nich allens belevt hebben! He hett woll noch den ollen Kaiser Wilhelm kennt.

De is denn afhaut, as he den eersten Weltkrieg verlaren hett. De Boom kunn nich utkniepen, he is bleven. Woveel Hunnen hefft woll al ehr Adress an seine Wotteln torüchlaten! Den fründlichen, langen Keerl weer dat engaal, or doch nich?
He is jo eentlich een Oort Zypresse un de mehrsten von düsse Bööm stahn in Kalifornien. Na makt nix, em gefallt dat woll ok hier bi uns.

An levsten weer mi dat, wenn he noch dusend Johr in'n Jenischpark blieven wüür. Denn is he villicht so bi hunnertteihn Meter hooch. Aver ik bün denn doch sowoso al lang ünner de Eer.

Wat schall mi dat denn noch kümmern?
De Goornlüüt hüüt sünd ganz scharp dor op, grote, ole Bööm to slahn un denn niege to planten. Do köönt wi nix an ännern. Aver ik meen, so lang as ik leev, warrt he woll noch blieven un sien Stormleed ruuschen.

Höörst em? "Kümm! Kümm doch to mi!" saustert he. "Vertell mi wat! Ik will Dien Geschichten höörn! Scheune Geschichten! Un wenn dat düster — düster warrt, wenn de Lüüt na Huus gahn sünd — na Huus — denn vertell ik de lütten Vagels un de Kaninken, wat passeert is, damaaals, vör ole, ole Tieten.

De Sünn stunn al deep, as ik na Huus föhr. Liesen strakel ik nochmaal de Bork von den groten Boom. "Bliev gesund mien Fründ, un täuv op mi. Ik kümm wedder her."

"O jo, o jo", swiester he un de Wind lach dorto.


Jenischpark. Foto: Katja Renfert


25.3.2012


na baven