Muulwarp

vun Karl-H. Nissen

Wi hebbt bi uns in't Huus en Katt. De Katt is en Kater, he is bruun mit Striepen, as en Tiger, un so heet he ok: Tiger.

Wi kaamt goot ut mit'nanner. Wenn he nix anners vör hett, denn straakt he mal üm mien Been. Männichmal sitt he vör de Huusdöör un maut, denn will he rin. Männichmal liggt he up uns Footmatt, denn mütt ik uppassen, dat ik em nich breet pedd.

Dat kümmt ok vör, dat he sik gor nich üm mi kümmert. Denn liggt he in'n Goorn, musenstill, blots de Steert geiht so'n beten her un hen. Un denn: een Satz un he hett en Muus. Nu bitt he ehr nich glieks doot. Nee, he speelt mit ehr rüm, gifft ehr en lütten Schups, dat se weglöppt, springt achteran, langt na ehr en mit de Poot. Dat is en gräsig Speel, ik mag gor nich henkieken. Ik bün denn meist en beten böös mit em, avers dat is woll Kater-Oort.

Letzt weer ik richtig vergrätzt mit em. Dor bröch he keen Muus, nee, he keem mit en Muulwarp ansleept! De harr vun Kater nix wüßt un den Kopp ut sienen Hümpel rutsteken.

Un nu leeg de Muulwarp för mien Fööt. Dor heff ik Tiger düchtig afputzt:
"Du büst je en bösen Strolch", heff ik seggt, "du bringst so'n nüüdlichen Muulwarp üm? Kiek em di an, dissen lütten Keerl mit sien glatt Fell, meist swatt is dat. Kiek di siene lütten Hannen an, meist as Schüffeln, un de lütte söte Snuut. Weeßt du nich," heff ik to den Kater seggt, "dat de ünner Naturschutz staht? Keeneen dörv enen Muulwarp wat doon. Du ok nich. Dat sünd ganz nützlich Deerten. Wo de leevt, dor sünd keen Wöhlmüüs. Un de Eerd vun de Muulwarpshümpel, de is so fien, wat beters gifft dat gor nich för't Radieschen utseihen un för den Blomenkasten.

Muulwarps leevt blots vun Medden un Engerlinge un so wat, Planten freet de nich. Un de poor Hümpel, de sünd flink glatt harkt. Up Fehmarn, up de Insel, dor gifft dat keen Muulwarps, de Lüüd sünd arm an. Un de oll Herr Brehm, de mit sien "Tierleben", de harr keen Ahnung, as he wat schreven hett vun "wahrhaft furchtbare Raubtiere". Keen Ahnung, segg ik di. — So, nu mark di dat, un do dat nich wedder, du Kater, du!"

He hett mi ankeken, as wull he seggen "snack du man to", un denn hett he mit sienen Steert wackelt.