Springborn!
Oosterwater
vun Antje Heßler
De mehrsten Biller köönt
Se per Klick vergröttern! Torüch
kaamt Se denn mit'n Zurück-Knoop vun den Browser.
Wenn Water un anner flüssig Saken (Ööl, Gas, usw.)
ut de Eer kaamt, snackt man vun en Spring. Liggt de Punkt bi Water
an en höher legen Steed, up en Barg, warrt dorut en Stroom. Bi
dat Water hannelt sik dat üm Grundwater. Dat sickert dörch
verscheden Eerdschichten an de Böversiet un löppt denn den
Barg hindaal, ströömt na ünnen. En Stroom is entstahn.
Den Anfang vun en Stroom nöömt wi Springborn un dat Enn
is de Münnung. All Strööm up de Eer sünd up düsse
Oort entstahn.
Upfüllen
deit sik dat Grundwater dörch Regen un Snee. Dat Water sickert
dörch de Eerdschichten. Ok ünnereerdsche Wateradern dräägt
dorto bi, dat Grundwater uptofüllen. Is noog Water dor, kümmt
dat na buten.
Dat gifft verscheden Oorten vun Borns. Vun de Fließquellen
hebbt wi jüüst snackt. De Sicker-/Sumpfquellen, dat seggt
all de Naam versickert in de Eer, geevt kenen Stroom af. De Tümpelquell
ennd in enen Tümpel oder in enen Diek.
Vun
de verscheden Eerdschichten un wo lang de Weg ünner de Eer is,
hangt dat af, wo sauber dat Water vun so en Springborn is. Of he för
uns as Drinkwater nütt warrn kann. Water speelt in uns Leven
en heel wichtig Rull. Ahn Water köönt wi nich leven. Man
snackt ok "vun't Water des Levens". Dor is dat keen Wunner,
wenn dat Water vun en Springborn in dat Oosterbruukdoom en groot Rull
speelt.
Dat Oosterwater
Mööd un daalslaan keem Angelika na Huus. Se sloot de Döör
to ehr lütte Wahnung op, knipps dat Licht an un trock den Mantel
ut. In ehr Stuuv smeet se sik op dat Sofa. Wekenlang harr se sik al
op dissen Ball freut. Se starr an de Deck. Endlich harr se de Mööglichkeit,
ehr'n Juniorchef wat neger kennen to lehren. Wo kunn't blots angahn.
Se harr ehr best Kleed antrocken. Harr sik de Hoor fien trecht maakt.
Un nu dat. Ehr Kollegin harr all Mannslüüd an sik trocken.
Wat harr de Fruu blots an sik, wat se nich harr?
As
de eerste Danz anfüng, störken sik de Mannslüüd
all op ehr Kollegin, un Angelika kunn von Glück seggen, dat noch
en von de Keerls to ehr keem un se haal. Nu leeg se dor in Düstern
op ehr Sofa un weer an't Sinneern.
Dor müss se mit eens an ehr Grootmoder dinken. De harr ehr ut
ehr Jungdeernstied vertellt. Ehr Oma weer ok to en Danzvergnögen
west. To de Tied güng dat aver noch ganz anners to. De Jungs
seten op de een Siet von den Saal und de Deerns op de annere. Wenn
de Musik anfüng, weer dat bi de Deerns miteenmal musenstill.
All töövten, dat se von en Jungkeerl haalt wöörn.
Un ehr Oma bleev sitten. Eenmal wöör se von en Jungkeerl
haalt, aver dat weer nich de, op denn se en Oog smeten harr. To Huus
hett ehr Oma sik denn in den Spegel
bekeken. Weer se denn so unschöön?
"Dat mütt anners warrn", dach se. Dat is Oostertied
un woto gifft dat dat Oosterwater. Dat Oosterwater gifft di för
en Johr, dat du goot toweeg büst. Ok schüllt de Deerns smucker
warrn, wenn se dat Water drinkt. Dor is blots en Bedüden bi:
Dat Water mutt von en Jungfruu an'n Oostermoorn von en Born haalt
warrn. Un op den Hin- un Trüchweg dörf se keen Wort snacken.
De Junkeerls harrn spitz kregen, wat ehr Oma vör harr. De Keerl,
op den Oma en Oog smeten harr, weer ok dorbi. Moorns, vör Dau
un Dag, möök ehr Oma sik op den Weg. Se weer alleen un musenstill,
se snack keen Wort. An den Born schöppt se ehr Kruuk vull Water
un möök sik op den Nahuusweg. Miteens störken mit luut
Hallo dree Jungkeerls ut de Büscher. Ehr Oma hett sik so verfeert,
dat se ut luder Angst luut ropen hett. Nu weer dat Water keen Töverwater
mehr, dat weer Sabbelwater woorn. Un likers hett Oma en Johr later
den Jungkeerl, den se sik utkeken harr, to'n Mann kregen.
Dit
allens güng Angelika döör den Kopp. Dat weer wedder
Oostertied. Op se dat ok mal mit dat Oosterwater versöken sull?
Se weer hin un her reten. Enen Born wüss se.
Fröh an Oostermoorn mit en Dook üm den Kopp möök
Angelika sik up den Weg. Dat weer noch teemlich kolt. En ole Kruuk
vun ehr Modder harr se in de Hand. De Born leeg ganz versteken in
en lütten Woold. Minschen weern wiet un siet nich to sehn. Se
weer ganz alleen ünnerwegens.
Endlich weer se an den Born anlangt. Gau schöpp se de
Kruuk vull Water un möök sik up den Nahuusweg. De Weg weer
matschig, un överall legen verdröögte Knüppel.
Den gröötste Enn vun den Nahuusweg harr se all achter sik.
Dor rutsch se in den Matsch ut un sloog lingelang hin. De Kruuk mit
dat Oosterwater full ehr ut de Hand, slöög mit vulle Wucht
up enen Steen un sprung in dusend Schören. Dat kostbore Oosterwater
leep up de Straat.
Truerig keek Angelika sik dat an. Ganz bedippert güng se na
Huus. De Versöök mit dat Oosterwater weer fehlslaan. So
richtig dor an glöövt harr se so un so nich. Den Juniorchef
müss se sik wull ut den Kopp slaan.
All Biller: © Antje Heßler
12.4.2009
|