 |
Rapshonnig un de Swatte Imm vun Anke Nissen un Rudi Witzke Fehmarn is ene schöne Insel, wenn aver de Raps blöht, denn is se an'n schöönsten. Stellt di vör, du föhrst över de Fehmarnsund-Brüüch un kiekst över de wiede, flache Insel. De Ostsee is deep blaag, de Feller sind lüchen geel, dormank jümmers ok mal gröne Placken, allens överstrahlt de warme Sünnenschien. Ok de Himmel is blaag, blots hier un dor seilt mal en lütte witte Wulk. Dorto weiht en köhl, angenehm Wind.
Löppst du denn later dörch de Rapsfeller, denn fichelt de Honig-Ruch üm diene Nääs, un du nimmst di fast vör, wenn't sowiet is, denn kaam ik wedder her, denn haal ik mi poor Glääs vun den wunnerfienen Rapshonig.
Süh, un jüst dat hebbt wi hüüt maakt. Wi sünd na enen Imker fohrt, hebbt uns lerrig Honigglääs ut'n Kufferruum haalt un de mit dat köstlich Sööt füllen laten. Överall üm di rüm surren Immen. Keeneen vun uns is bang, ok nich de lütten Kinner ut'n Kinnergoorn, de sik allens heel interessiert ankeken. De Imker schraapt de dünne Wachsschicht vun de Waben un hangt de denn in de Schleuder, ene Zentrifuge. Dorna mütt de Honig röögt warrn, jümmers wedder, jümmers wedder. An'n End is he denn witt, cremig un warrt affüllt, as Bispill in uns' Glääs.
Anke Nissen
|
||||||
|
De swatte Imm Utsehn
De Dunkle Imm orr Swatte Imm is en Ünneraart vun Apis mellifera, de Westliche Honnigimm. De Dunklen Immen sünd groot, breet, mit sünnerlich runnen Achterliev, smalle Filzbinnen un lange Bavenhoor. Se sünd licht vun de anner Immen vun de Aart Apis mellifera (Westliche Honnigimmen) uteneen to hollen. Dör ehr düüsterbruunes Bosthoor un de smallen Filzbinnen laat se heel dunkel, wenn se op de Waav sitten doot; bi de Apis nigra is dat noch duller dör de swatte Klöör vun de Hoor un de dunkeln Flüchten. Reinweg samtswatt süht se ut. Egenschapen All de uursprünglichen Aarten vun Apis mellifera, ok de Apis nigra, hebbt mehr orr minner düsse Egenschapen gemeen:
Vörkamen Vun'n Atlantik bet na'n Ural (un överut?), vun de Pyrenäen bet Finnland hett sik düsse vitale, robuste Honnigimm in all ökologischen Nischen breedmaakt un sik in de Klimaverännern vun de Grote Iestied rin entwickelt. De Grupp vun de Mellifera sünd de eenzigen Westlichen Honnigimmen, de dat tostann bröcht hebbt. Herkamen un Verwandtschap
De Westliche Honnigimm Apis mellifera is en Kind vun de Grote Iestied, de vör ca. 1 Millioon Johr bi de Polen anfüng. Ehrdat dat Ies allens todeck, geev dat en ganz Koppel Honnigimmen liek as uns Apis Mellifera vun hüüt. In Europa sünd de annern Aarten avers mit de Iestied utstorven, vun de ganze grote Tall sünd weltwied bloots veer Aarten nableven (mellifera, indica, drosata un florea). In'n vörrern Orient hett de Vörfohr vun Apis mellifera de Iestied överleevt. Vun dor hett se sik na överall hen utbreedt un in ünnerscheedlich Rassen updeelt. Na Europa keem se över Spanien un de Pyrenäen un över den Balkan. So geiht ehr dat hüüt Vör ca. 150 Johr güng dat för de Dunkle Imm los mit
de Gefohr dör den Minschen, de op de Söök na de "Beste
Honnigimm" weer. Dat Prinzip "veel I In keen anner Land woor en Nüttdeert so aggressiv un nahaltig bekämpft ("Ausrottung durch Verdrängunszucht") as de Dunkle Honnigimm in Düütschland. Dat Teel weer de "melliferafreie Zone", un as dat utsüht, is dat ok so kamen. Dat Överleven vun de Dunkle Imm is meist överall in Gefohr. |
||||||
|
Imkern tohuus vun Rudi Witzke
De Biller vun't Rapsschleudern, leve Fru Nissen, sünd för mi en wunnerschööne Erinnrung. Vadder un Mudder harrn bit 1939 en Immenschuur mit 40 dragen Völker un 20 Upbuuvölker upbuut. Noch 1939 wöör uns Imkerie een "kriegswichtiger Betrieb"
un noch wieder utbuut. Mudder kreeg Hülp, twei Plichtjohrmäken
kunnen graad de Muckers fuddern un in'n Goorn pusseln, de "Wirtschafterin"
harr en grote Muul, kunn aver kein Holtfüür in'n Hierd in
de Gäng bringen. Se kennte blots Gas vun de Stadt.
Nüms vun jüm aver güng in't Immenschuur. Schievenhonnig heit blots de in frische Waven indragen Heidhonnig,
allens anner is Wavenhonnig.
Bleev Mudder aver naug för ehren Tuuschhannel. — Is kloor, nüms vun de Deerns weer bi't Wavenhonnigsnieden to bruken. Ik kreeg wedder Urlaub. — Na, un denn de Raffaasch mit dat Schleudern. Veertig Völker
mit twintig Kilo Honnig! Dat sünd ja över 30 Halfzentneremmers
vull Honnig. Wi müßten dat an dat Militär aflevern.
Wenn poor Emmer in't Schuur stahn bleven, fööl dat nich
up. De Suldaten, de den Honnig hålten, truten sik in dat Immenschuur
nich rin.
De Rapshonnig müßt gau rut, wat de neegst Tuur denn Linnen- orrer Koornblaumen- orrer Wittkleehonnig vun de Immen bröcht wöör. De bröcht veel miehr Geld! 1 bit 2 RM miehr as Rapshonnig. Ik müßt in dat Internaat bannig achterranliernen. Wi weern aver so "kriegswichtig", dat de Liehrer mi Extrastunnen geven hebbt. Orrer hett Mudder jüm Honnig tokamen laten?
De Immen to uns Tieden weren wat bannig fünscher as hüüt.
De legsten weern de Swatten vun Volk Nr. 10. Keem vör, dat ik
Mudder belagen heff: Ik vermell, dat all Wavenhonnig sneden is. "Ok
bi Volk 10?" Na, neegsten Morgen hett Mudder nakeken. Nu heff ik doch naleest, woso Volk Nr. 10 so beistig weer. De utstorven Oort harr vele Vördeile. Un ik weit nich, wat Vadder se mit anner ut sienen Bestand krüüzt hett. Nummer 10 weer aver bannig "nigra". Un Vadder kunn ik nich fragen, de weer bi de Suldaten in Rußland.
Nu will ik man nich to dull den "Helden" spelen un de Mäkens to Bangbüxen maken. Mudder weer maal nich Tohuus, dor güng en Swarm af un sette sik in den Kirschboom. Ik wüßt ja allens: Korf mit Bifoot utrieven, den Fledderwisch, Kapp up! Ik schüddelte den Swarm in den Korf! De aver susten loos un verpaßten mi Stich up Stich. Wat bün ik rönnt! Un de füünschen Immen achterran. Ne, Mudder weer de Imkersch! Ik blots en Hülp.
All dat keem wedder heel levig hooch, as ik Ehre Biller bekeken heff. Dank ok schöön!
|
||||||
|
17.5.2009 |
mmen
— veel Honnig" weer en Irrweg, dat woor de moderne Immentucht
bald kloor: mehrProbleme, Krankheiten, Parasiten, Sticklust, mehr
Arbeit, högere Kosten, Hybridisierung. 
