Fröher krööp uns af un an mal so'n swatt Snick över den Weg, un de Kinner hebbt sik höögt.
Dat geev ok Snicken mit'n bunt Huus up'n Rüüch. "Schnecke, Schnecke, komm heraus, stecke deine Hörner aus", hebbt de Lütten denn sungen.
Nu gifft dat meist blot noch so brune, glitschige. Ut Spanien sünd de inwannert, heet dat, un de hebbt all de annern verdreven. Un nich blot dat, se freet allens af, den Salat, de Tagetes, eenfach allens.
Dor kann een ok nix gegen doon.
Afsammeln? Korl hett't daan, avends in'n Düüstern mit de Taschenlamp, elkeen Avend föfftig Stück. Un de hett he denn in en Glas mit'n Deckel rinsteken. Un denn? In de Öko-Tunn geiht nich, wegen dat Glas. In den Glascontainer geiht ok nich wegen de Snicken.
Mit'n Escher dörchsteken? Ach ne, dat mag ik ok nich doon.
Uns' Garnersfru hett mi vertellt, se harrn dat mit Snickengift versöcht. Dat hett ok goot hulpen. Glieks bi'n ersten Mal weern so an de hunnert doot bleven. Man denn sünd tweehunnert to Beerdigung kamen.

En anner hett mi vun sienen Naver vertellt, de sik wat Feines utdacht harr: De sammelt so'n Snick up - mit en groot Blatt vun'n Boom, anners backt dat so an de Finger - un smitt se denn över'n Tuun. Un dat is doch nu ganz leeg. Nee, ik meen nich de Navers rundüm, dat sünd all nette Lüüd. Ik meen disse "Flug-Snicken".
Gegen de helpt würklich gor nix. ...