De Sünnschienkieker in'n Ostermaand:

De Wippsteert

Gattung: Stelzen — Motacilla
Bachstelze — Motacilla alba


Tohuus:
Is in ganz Eurasien un ok in Noordafrika tohuus

 

 

 

 

Grött:
18 cm von Snavelspitz bit Steert
Wicht:
23 Gramm
Bruut:
vun Enn April/Anfang Mai 2 - 3 mal 4 - 7 Eier
Bruttiet:
12 - 14 Daag
Nesttiet:
14 - 15 Daag
Mann un Fru sehn egaal ut, de Frau hett beten weniger Swatt an Kopp un Bost, de Kinner sünd wat bleker.

De Wippsteert is'n "Kulturfolger", as de Wetenschopler seggt. He hett sien Naam von sien'n langen dünnen, swattwitten Steert, de immer in Bewegen is. Den ganzen Dag hüppt de Vagel rüm, un wenn he flegen deit, süht dat ut, as fleeg he in Wellen. He is' n heel flinken, slanken Vagel. Geern leevt he op Weiden un Wischen un wo Woter is, aver ok in Oortschaften un in Wienbargen. Sien Nest buut he in't Gebüsch oder Reet, so op halve Hööcht, aver ok in Hüser un Muuerritzen.
He is'n Tochvagel. In Harvst finnen sik de nu al lang flüggen Kinner von dat Johr mit ehr Öllern tosamen un treckt as Grootfamilje los. Ehr dat Foder knapp warrt, is denn dat grote Wippsteert-Drepen an de Tümpels un Dieken, un denn flegen se in Pulks so peu á peu na Südwesten, wo se den Winter in Noordaafrika oder Spanien beleven.
In Märzmaand al kamen se torüch to uns na Düütschland.

 

 

 

 

 


 

Letzt Johr in März, morrns so bi Klock teihn, bimmelt Opa Harms bi mi an'e Döör.
Ik schall maal kieken, de eerste Wippsteeert is nu ankamen. Ik güng na buten un keek röver na de Wisch, nehgto bi uns Huus. "Ja, is wohr", frei ik mi, "dor tippelt he mit sien'n swatten Kleckerbuuschen un den swattwitten langen Steert. Un wat he wippt! As'n Lämmersteert!"
"Blifft de nu bi uns, oder söcht he noch'n Steed, wo he wahnen un bröden will?" freeg Opa Harms.
"Wokeen kann dat weten?", sää ik to em, "täuv man poor Daag, denn weetst dat nau."

Na dree Daag keem he wedder: "De Wippsteert is immer noch dor, wat seggst nu!" lach he. "Dat is woll'n Keerl, un'n ganz fixen dorto. He söcht'n Fru, dat kann een marken. Un gistern is se ok kamen, meen ik." He lach över dat ganze Gesicht. "Is Fröhjohr!" reep he, "un ik bün immer noch mittenmang dorbi! Is dat scheun!"

Nu harrn wi en Wippsteert-Poor, un wi freit uns op de Hochtiet vun de beiden, Opa Harms un ik. Opa probeert al to jiepen as'n Wippsteert: "Zillip zilip, zip, zip, zip, zilip, zilip! — Nu weet ik dat! He röppt Philipp!"

Spooß makt em dat, wenn he mit sien Feernkieker dörch de Wisch slieken dä un sik achter de Buschen versteken un de Wippsteerten opluuert hett.
Dat keem denn mit de Vagels woll so recht as bi de Ritterslüü. Bilütten kemen immer mehr Wippsteerten op de Wisch anflagen. Dat weer as in de Arena.

 

 

 

 

Opa fleit' un quinkeleert' achter sien Busch, egaalwech. Beten heiser weer he noch, aver dat güng al beter.
De lütten Vagels lopen dor rüm as Striethahns. Se plustert ehr Feddern op un denn suusten se op'nanner los. Mann, geev dat'n Larm! An de Eer un in de Luft weer dat een Schreen un Piepen un Hacken.


Uns lütte Hahn weer ja 'n goden Kämper. De lütt Wippsteert-Fru, de graad an'n Dag vörher kamen weer, stunn dorbi un keek sik dat ganz ruhig an. Aver Opa Harms weer opreegt as'n Ketel, ehr dat de kakt, un harr'n roden Kopp. Toletzt weer denn woll bloots noch unsen Hahn op de Wisch, de annern weern wegflagen. För dissen Dag weer dat nu noog Striet. Eerstmool putzt he sik nu de Feddern blank un keek, wat sien Knaken all noch dor sünd. —

Un denn plier he beten de lütt Fru an.
Mit all sien Stolt plustert he nochmaal sien Feddern up, so scheun as dat güng, un denn stolzeert he üm de lütt Deern rüm, as'n Pageluun. He danzt un dreiht sik un wippt mit sien Steert as dull. Denn spannt he sien Opa HarmsFlünken ut un lett se bevern vör Opregen, keek ehr an as'n ganz stolten Piepmatz. "Piep! Piep! So een bün ik!" Na, dor weer se rein futsch in den lütten Hahn, so week as Botter an'e Sünn.
De Hochtiet, so meen Opa Harms, stunn nu nix mehr in'n Weg.

 

 

Poor Daag hefft de annern Wippsteerten noch versöcht, de lütt Fru för sik to winnen. Aver weer nix!
Bi uns an't Huus, wo en lütt Lock achter dat Regenrohr in'e Muuer is, hett dat Poor denn sien Nest buut mit Gras, lütt Wotteln un Loov. Rehhoor pulstert se geern in ehr Nest, aver Rehen hefft wi hier nich un dat Hoor von uns Pudel wulln se nich hebben.
Nich lang hett dat duert, denn flegen de Öllern mit Brummer, Käver un veel Mücken von'n Beek her un fodert de Kinner, de ok bald luut schreen kunnen. Katt un Hund, Katteker, Kreih un Hester harrn slechte Koorten. De Wippsteerten hebben nömlich keen Bang vör anner Dierten, wenn Eier oder ehr Kinner in't Nest sünd. Se flegen as'n Kampffleger hen un picken se, wo se köönt.

 

Dat Kuckucksei liggt al merrnmang......un denn de Pieperie dorto!Lütt Wippsteert fodert den Kuckuck. De annern sünd al ut't Nest jaagt...

Leven in't Nest un ümto: En Kuckuckskind bi de Wippsteerten!

Wippsteert-Kücken

Köh un Peer sammelt se aver de Flegen un Käver ut dat Fell. Nett, nich?
Ik bün dat denn nich mehr so gewohr worrn mit de lütt Wippsteerten, harr keen Tiet, immer hentokieken, so as Opa Harms dat makt hett, aver dat weet ik, dreemaal hefft se den Sommer brööd't. Dat weer denn an Enn 'ne grote Familje. Vadder un Mudder harrn dat Seggen dorbi. Een Dag in Harvst sünd se denn all tosamen mit'nmaal weg west.

Opas Harms kunn nu perfekt jiepen as'n Wippsteert, un dat kann he ok hüüt noch.

Scheunen April un veel Vagels mit Singen un Tereleern
 

wünscht SeEhr

Sünnschienkieker.



na baven