De Sünnschienkieker in'n Christmaand verleevt sik in... De Mees Parus major |
||
Grött Wicht |
14 cm (as'n Kanalljenvagel oder ok as'n Lünk) 18 g |
|
|
Saison- oder ok Dauer-Ehe Erste Fröhjohrsroper, al in Vörfröhjohr; Höhlenbröder |
|
Bruut |
von Märzmaand bit Mai 2 - 3 maal 8 - 10, ok mal 12 Eier | |
Bruuttiet |
10 -14 Daag, de Fruu bröödt alleen |
|
flügge |
18 Daag later; vele Vagels starven al in't eerste Johr |
|
Foder |
Geern Lebendfoder, Rupen un Spinnen, aver ok Saamen, Nööt,
Knuppen un Köörns, de se mit de starken Tehen fasthollen
un mit den Snavel afknabbern. |
|
Levensruum |
Mesen leven överall, wo Bööm sünd: in Wald, Park
un Goorn. |
|
|
||
Mesen
in Goorn
Mesen in Goorn, dat maakt Spaaß. So richtig! Mit verdreihte Ogen gluupscht he de lütt Fruu an, un dat duer
nich lang, denn weer dat so wiet mit de Hochtiet. Moder fung an, dat
Nest to buuen. Se drääg allerwegens Duniges bi'nanner, dat
Nest uttopulstern un smuck to maken för ehr Kinner. Wat harr
se dor allens funnen! Hoor von Katt un Hund, lütte Twiegen, allerhand
bunte Feddern, oolet Gras, Moos un dröge Bläder. |
|
|
|
||
Een Dag weer Moder denn nich mehr veel to sehn. Se musst woll Eier
leggen un bröden, un Vadder weer an Fleiten, Ropen un Foder halen
för sien Fruu. He harr vull to doon. |
||
Nu köönt se al flegen! Kene dree Weken, da weern acht lütte Mesen flügge. Vadder
un Moder weern stolt as'n Keunig un flögen loos mit de Göörn.
Bald weer de ganze Bagaasch in Goorn un in de Naverschap ünnerwegens.
|
|
|
|
||
In
Winter harrn wi denn doch bannig veel Mesen an uns Foderhuus. Totrulich
sünd se west, as wenn se uns kennen dään. Wokeen weet
dat al? Oft sünd se ok to uns in de Köök kamen un hefft nakeken, woneem dor woll wat to freten weer. Se weern bi uns as Kind in Huus. Poor Johr is dat al her, da hefft wi wat belevt mit uns Mesen. Dat is richtig scheun west. Dor hefft wi düütlich markt, wa tamm de Vagels bi uns doch al sünd. |
||
|
||
De Mesen as Dischgäst un Huusvagels Puh, wat was dat för'n warmen Dag. Wi, mien Mann un ik, seten
mit de Swiegeröllern in Goorn ünnern Boom. Döör
un Finster na de Köök weern wiet open, denn dor binnen stünn
op'n Kökendisch de füllte Streuselkoken to'n Afköhlen.
Den Duft kunn een sogoor buten rüken. Dat Woter in't Muul dää
mi tosamenlopen. Aver Rupen, Wörms, Käver, Nööt un Samen sünd nu woll doch beter för Mesen as so'n Streuselkoken! |
||
|
||
Sülvstmakte Foderklocken (Rezept) Ok in Winter blieven se bi uns, se höörn to de Standvagels
un flegen nich na Süüden. Dat is scheun to kieken, wenn
se an't Foderhuus sitten mit de ganze Sellschap. Dor klamert denn de bunten Mesen sik an, as'ne Kugel opplustert, hacken un picken de Herrlichkeit rut. Dat's'n reines Vergnögen! |
Dat Foderhuus in Winter Na dat Foderhuus kamen denn ok de Amseln un Finken, de Specht, de
Häger, de Katteker, un wat nich allens. Dat is 'n Leven!. Den
ganzen Dag geiht dat hen un her bi'n Freten, jedereen söcht sik
siene Spezialitäten, denn de lütten Dierten möten ja
noog Warms prodezeern, dormit se kregel un flink blieven. Sonst hett
de Katt se bald bi'n Wickel. Wünschen Se sik doch'n Foderhuus. Dat is intressanter un billiger
as'n Kiekkassen. Een fideles un segent Wiehnachtsfest wünscht Se Ehr Sünnschienkieker. |
|
|
Wi dankt www.gartenspaziergang.de
för en poor wunnerschöne Biller.
|