vun Meike Balzer-Fraun

Weren dor nich de Vagels un Planten — mi dücht, dat weer noch Winter.
De ieskole Wind geiht dörch de Mütz, un ahn Handschen piert de olen Knaken in de Hannen. In mien Goorn gifft't noch nix nich to doon, wat sinnig weer. Dorüm Aven anböten, Tee drinken un rutkieken.

De Göös kaamt torüch, de Lünkenheken sünd an't Strieden, de Bookfinken warrt bunt, un de Meeschen bekiekt sik al mal de Vagelhüüs. De Amsels höögt sik, wieldat se överall noch so veel Loof findt. Dorin kleit se to un to geern rüm. Findt jümmers wat to freten.
Wenn de Boomhacker sien Jieper op Meeschenklöten kriggt, denn haut he so’n Dings bald alleen weg.

Ok dat Sperberseken hett Smacht. Se sitt faken op'n Tuun achter de Foderstell. Meist hett se keen Glück — de lütten Piepmätz suust bitieden in de dicken olen Buschbööm.

Uns Duvenpoor rüümt mien Gorrn op — se boot ehr Nest ut Sticken hooch baven in den groten Christdoorn.

Heel goot geiht dat all de lütten Schneeglöckchen. Un de Krokus sünd ja richtig plietsch. Ok bi Sünnenschien blievt de Blöten dicht, wenn't to koolt oder natt för de Immen is. Anners summt un brummt dat buten.

Fein in Gang sünd al de Krüder un all dat ‚Unkruut'. Wat is egentlich wat?
Dor, wo hüüt Snee liggt, heff ik güstern allens för mien eerstet Krüderbotterbroot tohoop söcht: Mardelblööm, Heers, Hunnbloomblööd, Pepermünt un Peperbladd, Zitronenkruut, Tiemjaan, Beeslook un Süürkes.

Tomindst smeckt't al na Vörjohr. Ok wenn een noch mit Puschen an an'n warmen Aven sitt.