De Wöpsenvilla

Dat Wöpsennest in't Vagelhuus

vun Antje Heßler

"Hallo, Antje, bei dir in der Hecke ist ein Wespennest. Beim Heckenschneiden sind sie über mich hergefallen und haben mich gestochen!" Mit düsse Wöör keek mien Naversch üm de Eck. Un wohrhaftig, in mien Vagelhuus funnen wi en Wöpsennest. Dat Huus hangt an en Holtwand an Enn vun de Heck. Iefrig flögen de Wöpsen dörch dat Flooglock rinn un ruut. Wi weern dat noch gor nich wies woorn. "Das musst du ausräuchern lassen", meen wedder mien Naversch.

"Prosit!"

De Vagelvilla

Dat hebbt wi aver nich maakt. Wi wullen uns dat Leven vun dat Wöpsenvolk genau bekieken. Bitlang harrn wi blots mitkregen, dat enkelte Wöpsen uns Vageltränke besöchen. Se dükern den Kopp richtig in't Water un hebbt düchtig drunken. Bi den warmen Sünnenschien harrn se wull Döss kregen.

Vör dree Johr harrn wi uns en nieges Vagelhuus köfft. En ganz smuckes, dat weer de reine Luxusvilla. Mit dat Flooglock na Oosten hebbt wi dat an de Holtwand anbröcht. In'n Winter kemen de lütten Kohlmeisen un keken sik dat Huus genau an. Aver introcken sünd se nich. In't neegst Johr meen mien Mann: "Du müsst en Schild anbringen, de Wahnung is noch frie." Aver wedder hebbt wi kenen Mieter funnen.

Dat Lock warrt tomuert

Buten geiht de Villa wieder!

Dütt Johr weern dor nu de Wöpsen introcken. "Kiek an", meen mien Mann "nu sünd dor Fremdbesetter binn!" Dor weer en reges Leven in dat Vagelhuus. Vun buten kunn man dörch dat Flooglock sehn, dat in dat Huus en Nest mit en Extraflooglock för de Wöpsen weer. Mitünner kemen dree, veer Wöpsen up enmaal na buten. Toeerst keken de Köpp un de Föhler ut dat Lock. Denn kunn man de ganzen Wöpsen wies warrn.

De Wöpsen harrn wull nich noog Platz in ehr Nest. Se versöchen sogoor buten vör dat Lock vun dat Vagelhuus dat Nest to vergröttern. Se kröpen dor hin un her un kleevten vun buten wat an dat Vagelhuus. Dat weern de reinsten Muurlüüd. Bald harrn se dat Flooglock vun dat Vagelhuus meist tomuurt.

De Wöpsenvilla is meist fertig

Wi harrn unsen Spaß an dat rege Wöpsenleven. Wi dörfen aver nich to nah an dat Vagelhuus kamen. Denn möken se Alarm un en Swarm Wöpsen keem na buten un wull över uns herfallen. Enmaal kregen wi sogoor mit, dat en junge Königin dat Nest verleet. Se weer ornlich wat gröter as de Arbeiterinnen un wull seker woanners enen niegen Staat grünnen.

So güng de Sommer in't Land, un ümmer wedder hebbt wi unse Wöpsen bekeken. Enes Dags full uns up, dat dat Flooglock vun dat Vagelhuus wedder ganz frie weer. Wat weer dor los? Ok flögen kuum noch Wöpsen in dat Vagelhuus. Den neegsten Dag hebbt wi mal an dat Huus kloppt. Dor passeer rein gor nix. Vörher kunnen wi sowat nich wagen, denn harrn de Wöpsen uns överfullen.

De Bedreev warrt minner... un starvt ut!

De Deckel

Ganz vörsichtig hebbt wi den Deckel vun dat Vagelhuus upmaakt. Dor weer keen Leven mehr binn. Blots en Ruup krabbel mank de Waben. En dode Wöps weer ok noch to sehn. En Hummelnestmott (Aphomia sociella) harr ehr Unwesen dreven un ehr Eier in de Waben leggt. De utkrapen Rupen hebbt denn alle Eier vun de Wöpsen upfreten. De Wöpsenstaat weer toschannen maakt.

Uns Vagelhuus is verlaten, is wedder leer. Villicht kümmt nu, wenn ik dat Huus örnlich schruppt heff, in dat neegst Johr mal en Meisenpoor. Düsse Vörfall hett mi dorto bröcht, mi wat genauer mit de Wöpsen to befaten.

De Rest vun en blöhen Staat: en dode Wöps

De Hummelnestmott — Ruup un utwussen Deert

De gemeen Wöps

De Wöpsen in mien Vagelhuus telln to de gemeen Wöpsen, en echte Wöpsenoort. Neven de düütschen Wöpsen weer dat de Oort, de bi uns an mehrsten vörkaamt.

En junge Königin söcht in April/Mai al enen goden Placken för ehr Nest. Se hett denn Winter in en Muurritz oder verdröögt Holt överstahn Nu will se enen niegen Staat grünnen un fangt mit den Nestbu an. In de vun ehr buuten Waben leggt se Eier. Bald kruupt ut de Eier Larven. De warrt mit enen Bree ut zerkaute Insekten vun de Königin fodert. Dörch de vun ehr verströmten Pheromone warrt ut de Larven unfruchtbore Arbeiterinnen. De övernehmt de Arbeit vun de Königin.

Königin in'n Harvst

Bald wasst de Staat up 1000 bit 2000 Wöpsen an. De Arbeiterinnen leggt niege Waben an, buut dat Nest wieder ut. Se fodert de Bruut un maakt de Zellen sauber. Ok de Königin, de duppelt so groot is as de Arbeiterinnen, mütt se versorgen. De leggt Eier un sorgt blots noch för de Nakamen.

In'n Spätsommer wasst junge Königinnen ran. Dat geiht, wiel de ole Königin weniger Pheromone afgifft un de Larven vun de Arbeiterinnen beter versorgt warrt. Ut de nich befruchteten Eier warrt Drohnen, dat sünd männlich Wöpsen. Na de Paarung starvt de Drohnen.

In'n Harvst warrt dat Nest vun de Wöpsen verlaten, de Staat lööst sik up. De ole Königin starvt. Blots de jungen Königinnen överleevt. Se söökt sik enen Placken, 'nehm se den Winter verslapen, in en Winterstarre goot överstahn köönt. Vörher kann man noch enkelte Königinnen in de warme Harvstsünn bekieken. In't neegst Johr grünnt se denn wedder enen niegen Staat.