Dei niegen Aktivisten

vun Behrend Böckmann
Biller vun Wilhelm Busch

As ik lütt wier, güng man mit uns Kinner anners üm, as dat hüt dei Fall is. Wenn einer nie nich hüren wull, denn würn em dei Uhren langtreckt, un Koppnœt geef't, wenn man nich richtig nådacht harr, 'n Knuff orrer 'n Backs kreech 'n för 'n freche Gägenräd' un männigmål ok por Schlääch up'n Noors, wenn man sik an wat vergüng orrer sik nich so verhollen harr, as dat dei Anstand inne Ogen von uns Öllern verlangt hett.

Jugendliche Aktivist (rechts) warrt vun dei Staatsmacht (links) vermöbelt. Ja, fröher wuur Aktivismus mennigmål hart bestråft!

Ik kann mi noch besinnen, dat, as ik as Fiefjähriger up'e Dörpstråt ünnern Kasbeerbom Wåder leet un dorbi von mien Mudder erwischt wür, furtsens 'n Fellvull kreech, taun Œwerleggen inne düster Schlåpstuf in't Bedd lecht wür, sei för mi as Stråf 'n Saftsupp as Meddachäten kåkt hett; un ån'n Åbend keem's taun Bäden anne Puuch, un ik mösst den inäuwten Vers upseggen: "Leiwer Gott, måk mi fråm, dat ik in den Häben kåm un, leiw Mudding, ik will ümmer orrig sien as dei lütten Engelien. Ik will dat ok nich wedder daun." Denn geef dat 'n Säuten un allens wier vergäben.

Disse Oort tau stråfen keem nich oft vör, œwer harr doch ehr Würkung. So wür man as Kind wedder tau Räsong bröcht un hett pariert, sik an dei Rägeln tau hollen, dei för't Verhollen vörgäben wiern.

Un as ik 'n lütt bäten grötter wier, dunn geef dat in mien Läben Aktivisten, dei man sik taun Ogenspeigel nähmen süll. Einer wier Alexei Stachanow (1905-1977), dei all 1935 as Barchmann in't Donnbassrebeit 14 Mål mihr as dat dei Norm vörgeef Kåhlen bråken hett. Un dor wier noch Adolf Hennecke (1905-1975), ok Barchmann, dei 1948 in't Lugau-Oelsnitzer Steinkåhlenrebeit dei vierfache Norm för 'n Hauer schafft hett, un Frida Hockauf (1903-1974), Wäwerin in Zittau, dei sik 1953 vörnähm, 45 m Stoff œwer'n Plan tau wäwen, denn, so ehr Devis: "So, as wi hüt arbeiden, warden wi morgen läben!" Un för disse Oort Aktivisten geef dat af 1949 bet taun Enn' vonne DDR denn 13. Wienmånd (Oktober) as Akschonsdach, an weckern Börger, äben Aktivisten, för gaude un bispillhafte Arbeit utteikent würn.

Ein teemlich tamme Aart vun Aktivismus: Gratis-Extra-Maloche à la Stachanow.
Dor hett ok dei Staatsmacht nix dorgägen!

Nu in't Öller kåmen, måk ik Bekanntschaft mit Aktivisten von ganz anner Oort: Klima-, Ümwelt- un Frädensaktivisten, Aktivisten, dei sik för Dierten, Minschen un Planten insetten, Aktivisten von feministisch un queere Bewägungen usw. Jederein kann hüt in uns liberalisierte Gesellschaft Aktivist warden, kann sien Katt ut'n Sack låten, wenn em dat Fell jökt. Nähmen wi blot mål dei Aktivisten, die sik för dei "letzt Generatschon" hollen, dei unsen Ierdball noch redden kann, un sik up besonnere Oort un Wies an Poletikers wennen, dormit s' insichtig warden. Un so kläwen sik wecker vör Ingäng von Ministerien orrer gor dat Bundskanzleramt fast, geiten rode Farf ut un erpressen so den Kanzler un Minister, up ehr Verlangen intaugåhn...

Anner Weltredder kläwen sik up Stråten orrer Schillerbrüggen anne Stråten an un behinnern stunnen-, wenn nich sogor dåchlang den Verkihr orrer leggen em låhm. Dor gifft dat Aktivisten för Wind- un Sünnenernergie, dei kladdern in Lubmin œwer'n Tun un willen dei Ventilen von Gasruhren kaputt måken. Un twüschendörch hür ik wat von'n Femen-Aktivistin, dei ganz nåkelt wihrend dei Prädicht von'n Kardinal in'n Kark tau Köln up'n Altor springt, üm den Kardinal up dei Sprüng tau helpen. Un as mi dat so dörch 'n Kopp sust, kåm ik ok noch up dei "Genner-Aktivisten*innen, m/w/d" — un fang an, düchtig mit'n Kopp tau schüddeln.

Aktivistin in Köln (links). Dei Kölner Kardinal (rechts) strååft düsse Akschon mit Verachtung. Kathoolsche Geistliche intresseern sik nämlich gor nich för nåkelte Fruuns — sei sünd doch tomeist schwul!

Noch gräsiger löppt mi dat œwer'n Puckel, wenn ik hür, dat sik radikalisierte Weltredder inne Billergalerie "Olle Meister" tau Dresden anne Sixtin'sche Madonna von Raffael (1483-1520) ankläwten un so 'n groten Schåden anricht hemm', 'n Schåden, dei inne Dusende geiht. Dat hett Schaul måkt, un so hemm' sik nu gliek wedder weck funnen, dei in't Museum Barberini tau Potsdam dat wiertvulle Bild "Les Meules" (Getreideschober) von Claude Monet (1840-1926) mit Maustüffeln malträtierten un so för Upseihn sorchten.

Ein Aktivist (links) smitt ein Glas Plummenmuus op ein Meisterwark (nich in't Bild),
ein geistesgegenwärtige Museumswärter spannt foorts ein Reddungsschirm op!
Ja, Reddungsschirme sünd dei Sägen vun uns' Tied!

Will ik nu seggen: Dei schull man mål den Noors versåhlen, as fröher? — Nee, dat is mi denn doch tau ooldmoodsch. Un as Enn tau klischeehaftig un afsehbor. Dei Geschicht nimmt œwer jümmer ehrn eigen Weg. Denn nu is dei Sååk miteins eernster wuurn: Nu hemm' Aktivisten, dei sik in Berlin up dei Strååt fastbackt hemm', dortau bidrågen, dat ein verunglückte Fru wohrschienlich doodblifft. Sei hemm mit ehr Fastbackerie dei Füerwehr uphollen. (Tausåmen mit dei Autofohrers, dei kein Reddungsgass billt hemm, natüürlich.) — Welk seggen ja, "dat gifft kein' negative Publicity", man dor bün ik nich so säker. Wat wi hüt tau'n Hulen finnen, bringt villicht låter dei Uurheber tau'n Hulen.

Ik sech bloots: Schååd üm dei gaude Saak. Dei Klimawannel hett bätern Aktivismus verdeint. Nich so, dat dat nümsnich kratzt, œwer ok nich destruktiv. Hett ein vun Sei ein Idee?