Fröhjohrsputz

vun Cord Denker


Nu is de Tied, nu ward so putzt un schüü'rt,
dat all'ns wedder blinken deit.
Un de Gardinen sünd so frisch un hell,
dat is nu de reine Freid.
Man dat weer — leve Mann — noch nich all'ns,
seggt de Fru un geiht driest op den Keerl to:
Nu büst du an de Reeg un warst afschrubbt!
Un se stoppt em in't Schüürwoter rin. Jo — jo!

He denkt an Arbeit un is dröög un stuur,
un nüms hoolt den Keerl dor rut.
Kann nich mehr lachen un hett keen Humor,
dat een sick erbarmen mutt.
Bloots dat Geld, dat Geschäft un de Sport
un vör't Kiekschapp dor sackt em de Kopp dol ...
Dat geiht so — leve Mann — nich mehr wieder:
Nu is Fröhjohrsputz — ok mol för di! Jo — jo!

Nu noch de Farv: Se moolt em geel-fideel,
as sprüng em de Sünnschien an,
kittelt dat Lewen ut em rut un seggt:
Du büst nu mien Fröhjohrsmann!
Un dat Gras is so gröön un so week ...
Do hoolt he ut den Keller sien Cello:
In sien Lewen sitt wedder Musik in,
un he speelt in dree-achtel to Danz. Jo — jo!


El Sereni (Spanien)
Text noh een Gedicht vun Elke Paulussen


14.5.2016


na baven