Geiht nich — gifft't nich?   

vun Meike Balzer-Fraun

Endlich kann ik nu de Rekens vun mien Dokters digital an de Krankenversekern un de Bihölpstell schicken! App — Face ID — Klick — Fotos — Klick — fardig!
Duert ok nich mehr so lang, bet dat Geld op't Konto is. Man de Afreken kümmt so üm un bi teihn Daag later. Mit'n Breef. Tominnst twee DinA4 Blatt Papeer op een Siet bedruckt un en drüttet Blatt: Dat nie'e Andragsformulor.

"Ik bruuk dat Formulor nich!" heff ik jem schreven, un anropen heff ik dor ok üm.
"Dat geiht nich anners!" seggt de Krankenversekern.
Bi de Bihölpstell geiht dat tominnst männichmal — worüm ok jümmers?

Vun de PVS, de Afrekenstell för de Dokters, krieg ik de Rekens ok mit de Post — wenn se denn kümmt.
Een Original, een Tweetschrift un en DinA4-Blatt mit Henwiesen, wo fein dat nu allens digital klappen kunn — un en Schien för de Överwiesen, al fardig utfüllt.

Dor heff ik glieks anropen: "Ik bruuk blots noch en Reken, överwiesen do ik online. De annern twee Sieden will ik nich!"
"Dat geiht nich anners", seggt de PVS. Wöörtlich: "Das ist ein Automatismus, den man nicht ändern kann."

Wat?! Na en Verkloren heff ik nich fraagt.

Geiht nich, gifft't also doch!

De Arbeit is ja digital nu eenfach worrn, seker bruukt se ok nich mehr so veel plietsche Lüüd dorto. Dat spoort mal wedder! Man all dat Papeer? Dat kost doch ok wat, un wi wüllt doch klimaneutral warrn! Worüm hefft de Bööm keen Lobby? Wo schall ik Kinner verkloren, dat se mit Papeer nich rümasen schullt?

So'n beten kaam ik in de digitale Welt woll trecht, man de Fraagtekens warrt jümmers mehr.