Grootöllern tellt nich

vun Karl-H. Nissen

Märken fangt so an: "Dor weer mal 'n lütten Jung un de harr enen Grootvadder...." Ik will aver gor keen Märken vertellen, dit is en wohre Geschicht.
Dor is en Grootvadder un dor is en lütten Jung. De Jung hett - is kloor - Mudder un Vadder. Dat is so.
De beiden sünd na'n Tiet ut'nannergahn. Dat is hüüt ok so.
De lütte Jung is bi sien Mudder bleven, dat is ok meist so.
Sien Vadder hett em eenmal in'n Maand för enen Dag afhaalt. Dat güng 'n ganze Tiet goot, un denn nich mehr. En Gericht orrer en Amt sall dat nu regeln. Vör eenuneenhalf Johr güng dat los, regelt is nix.

Dor hett de Grootvadder sik hensett un enen Breef schreven an de Böverste vun de Gerichte. Un - o Wunner - na veerteihn Daag weer al en Antwort kamen. Dat weer'n feinen Breef. Worüm de Saak so lang duurn dee, dat stünn dor nich in, man dor stünn, dat Grootöllern an so'n Geschichten kenen Andeel hebbt. Nu mag dat na de Statuten so sien. Dorbi is dat doch so, dat de Ollen sik veel üm Enkelkinner kümmert, villicht mehr noch as üm de egen Kinner. Un wenn so'n Grootvadder denn - batz - üm de Ohren kriegt: "Dor hollt juuch rut", na, fründliche Gedanken kaamt dor nich. - - -
De Breef is nu en Veerdeljohr old. Daan hett sik in de Twischentiet - versteiht sik meist vun sülms - noch jümmers nix.

Dor is en lütten Jung un dor is en Grootvadder....