Biller vun'n Krieg

vun Irene Dänzer-Vanotti

Dit Bild lehnte also gegen de Wand, as de düütschen Suldaten, de jüst Paris innommen harrn, to Besöök to Picasso in sien Warksteed keemen.
„Hebbt Se dat maakt?“ fragten de Suldaten den Malersmann. „Ne, Se“, anterte de.

Schaad, dat de Suldaten nich so deep anrögt weern, dat se ehr Uniformen un Waffen wegsmeten. Kunst, so süfzen wi, mag woll deep in de Seel indringen, dat Bewegen vun de Hannen regeert se dorwegen noch lang nich. Liekers hööpt de Minschheit jümmer wedder, Kunstwarke kunnen an ehr beder Kräfft appellieren. Woll dorwegen hangt in de Groot Hall vun de Vereenten Natischoonen een Kopie vun „Guernica“ – as Wohrschuun vör Krieg an de Steed, wo Minschen na best Kräften versöken, Angriepen un Kämp aftowennen.

Dat hüng – bit to den Daag, wo Colin Powell för Krieg worv. Ok he vertrute up de Macht vun Biller un wieste Fotos vun Lastwagen, de Giftgas transporteeren. Man seggt so! Kann mööglich sien! Disse Biller schulln nu nich stört warrn vun de Malerie, de wiest, wat vun Krieg övrig blifft.
Also nehmen de Beamten vun de UNO en blages Dook un hängten dat över Picassos Bild. Villicht sogoor en anmeten Teiken. Denn dat is nu maal seker: Wenn de Krieg lostovt, warrn dat Leed vun de Fruunslüüd, dat Bloot vun de Kinner, dat Hulen vun de Deerten wohrhaftig sien. För uns Kiekschapp-Kiekers aver warrn se achter en blages Dook verswinnen. Un een will uns inschünnen, dat dat en reine Krieg is. Keeneen schall över lamenteern! Denn uns is verlööft, an de lohnen Upgaav mittodoon, de de UNO vörbereidt hett, wat dat Weltbild vun Herrn Powell recht is: Guernica – tohangt.

Sülfstverständlich is noch mehr nöödig. Dekoratöörs warrn en Bagdad ut Papp upbuen, dat dat Bild afgifft, dat de Stadt lüchten gegen de Waffen standhollen hett. Dat echte Bagdad liggt aver in Schutt un Asch. Designers buen iraaksche Atombomben, de sülfst de Düütschen vun’n Krieg
övertügen. Un en Lieken-Dokter sett en Saddam-Liek tosamen, mit de een den Krieg för nu bald wunnen anseihn kann. Den Infalls-Riekdoom in de goode Welt vun Colin Powell sünd keen Grenzen sett.

Un wenn he later maal vör en Bild treden warrt, dat jüst de anner Siet vun Krieg wiest, un he denn den Künstler fraagt „Haben Sie das gemacht?“, dennso warrt de seggen: „Nein, Sie.“

Colin Powell geiht in schööne Tieden. Tominnst he.