Keen Handslag tellt! vun Heinz Tiekötter Wat kann di so'n Huusmokler doch för Drööms un Biller in de Luft tövern; alleen dörch siene Wöör! He verspreekt di 'n ruhiget Leben in Harmonie. Du warst op diene Terrass grillen, Tischtennis spelen in'n Hobby-Keller un sittst achteran an dien egen Tresen un erfrischt di mit kole Drinks, wenn du ut diene Sauna kümmst. Un dat allens kost nich mehr, as dat, wat du hüüt an Miete betohlst. De Würklichkeit warst du freuh gewohr: Vun Hypotheken un Tilgung, Grundstüer un Versekerungen, vun Regenrinnen saubermoken, Aschammer rutstelllen un Rosenmeihen, vertell he nix. De Keerl in'n Reisebüro tövert ok: Jümmers Sünnenschien bi laue Luft, Blick öber de blaue See, Freuhstücken in'n Park un koole Drinks an'n Swimmingpool verspreekt he di. Du heurst nu all de Palmen ruschen. All de Anreise weer en Katastrofe! De Fleger harr Verspätung, dien Kuffer weeg toveel, bloots gegen hogen Opslag keem he mit. An Flooghoben piert di de Töllners un vun diene Komer in'n Hotel geev dat nich den versprokenen Meerblick; du hesst op de bröckelige Muer vun dat Noborhuus keken. As du di öber Silberfisch in'n Bad un Spinnen an de Timmerdeek bekloogt hesst, lachen se: Dor stunn jo naturnah in'n Prospekt. Op'n Trüchfloog weer de Bus för den Transfeer öberfüllt. Du müsst op egene Reeknung mit'n Taxi to'n Flooghoben. Dien Kuffer ward nolepert, seggt de Airline, in Momang seukt se em noch. De nee Wogen is vun Spitzenqualität. "Dien Nobers ward
needsch warrn", meent de Verkeuper. "He bruukt garantiert
nich öber fiev Liter Benzin in de Stadt; op de Landstroot egentlich
gornix." Wi loot di ninich in'n Regen stohn, seggt de Keerl vun de Versekerung, as he di den Kugelschrieber för de Ünnerschrift in de Hand drückt. Du harrst nu een gediegene Rundümversorgung. As de Wind di dat Bu-Schild op dien Autodack weiht hett, hebbt se nich betoolt. Dat Wedderamt harr jem för den Dag söben Windstärken beschienigt. Wenn dat so weiht hett, weer dat heugere Gewalt un se bruken nich betolen. Düsse Aktien bruukst du in dien Depot; de harrn Tokumft un stoht an den Beginn vun een stürmische Entwicklung. Se warrn piel no boben gohn. Dor gifft he di sien Word, seggt de Banker. No'n halbet Johr weern se noch de Hälfte weert. "Man steekt dor nich in", meent dien Beroter, "man bruukt dor Gedüer!" Dat hett mol en Tiet geben, dor harr een Handslag noch 'n Weert. Un hüüt is en Tiet, dor schallst di gor nich de Hand geven! Dor blifft bloots Koppschüddeln.
18.3.2020
|