De Ünnerscheed

vun Heinz Tiekötter

Wat schood ok, de "Hanseboot" is nu instellt. Se weer Europas gröttste Woterspoort-Mess un en Paradies för uns Freetietschippers. Nu wüllt se nich wiedermoken. Dat gifft wull nich genoog Interessenten för nee Schepen. De Warften geiht dat slecht. Vundoog chartert mehr Lüüd. Vör dottig Johrn weer dat anners: Dor leep ik ok mol öber düsse Utstellung un seuk wat för miene Navigaschoon. Op dat Freegelänn keem ik an en eensomen Händler ut Broager in Danmark vörbi. Broager, dat liggt in de Sonnerborger Eck. De Utsteller vun de groten Warften verdeenten domols orrig un harrn noog Geld för de düren Hallenplätz.

"God Dä" sä ik un verseuk bi em mien Küstendänisch uttoprobieren. He snack beter düütsch as ik dänisch. Wi ünnerhollen uns 'n beten öber de Lüüd, de hierher kümmt.
"Löppt dat Geschäft?"
"Dat kunn beter sien", sä he, un dat he wull dat lest Mol hier in Hamborg utstellt.
Ik heff den Mann froogt, wat dat 'n groten Ünnerscheed gifft twüschen de Kunnen in Danmark un Tyskland.
"Dat kannst luud seggen!", anter he. "Ji Düütschen sünd snooksche Lüüd. Wenn hier jüms 'n Boot keupen will, denn treckt he sik 'n Antog mit 'n Slips an. Dat is bi mi tohuus anners. Ik hannel jo in Broager ok mit bruukte Bööt. Lest Freuhjohr keem 'ne Fro bi mi in'nt Kontoor. Ik harr se all beobacht, as se op'n Steeg vör 'n Motorboot stünn un sik dat vun alle Sieden bekeek. Se wirk op mi as'n Putzfroo. Se harr Kittel an, dreeg en Koppdook öber ehre Lockenwickler un mook nich den Indruck, as wenn se 'ne dicke Kniep harr. — Miene tein Johr op en düütsche Warft harrn mi wull 'n beten fehlstüürt. Ik anter 'n lüttbeten glupsch, denn ik harr Twiefel, wat 'ne Froo in düssen Optog so'n Schipp öberhaupt betolen kunn.

As ik ehr den Pries vun umrekent 90.000 Düütsche Mark nenn, dor nick se, stülp ehr ole Handtasch üm un denn leeg en groten Hümpel Danske Kroners op mienen Schriefdisch. Wi hebbt bestümmt tein Minuten bruukt, ut dat vele Geld ut ehre Handtasch to sortieren. Dor is noch orrig wat öberbleben. Dat steek se wedder trüch.
Harr ik mi nich rechtiedig dorop besonnen, dat ik wedder tohuus in Danmark weer, wo een nich op dat Äußere geiht, weer dat Geschäft an mi vörbigohn!"