Mathematik

vun Wolfhard Sauerbrey

Dormalen ...

Ik weet dat noch nau, wo dat dunnemals weer,
mit Mathematik — jo, do dä ik mi sweer!
Uns Lehrer heet Diekmann — wi nömen em "Di",
denn so ünnerschreev he, erinner ik mi!

Erinner mi ok, wo an't Enn vun de Stunn
he ok noch een Opgaav för'n Nahmiddag funn!
So'n Opgaav weer swoor, un dat weten wi all,
besünners för mi; un ik reken as mall.
De Sünn, de schien buten. Un ik, ik seet binn'.
Un kunn mi un kunn mi de Lösung nich finn'.

Villicht weern de annern al nakert an'n See
un speeln mit de Deerns — de Gedanke dä weh!

Toletz güng ik röver na Sievers sien Peter,
dat weer so'n heel Kloken — de wüss dat meist beter!
In den siene Stuv, da malochen wi rüm,
denn funn he de Lösung, de Nahmdag weer üm.
He stolt as'n König — för mi weer dat Pech:
de Matheschiet fardig, de Frünnen weern weg!

... un hüüt!

Wo anners geiht hüttodaags dat in de Klass:
de hebbt al ehr Handys — dat is schon mal krass!

Natürlich sünd all in so'n Chat-Grupp liiert
un sünd allerbest för de School präpariert:
En Huusopgaav — juckt nich! Dat lett jüm ganz cool!
Blots een mutt wat doon — un de annern sünd fuul!
Düss' een is de Primus: de süht dat Problem,
denn finn't he de Lösung, un nu — wo bequem! —
nu fotografeert he, wat rutkümmt, un denn
schickt he dat as WhatsApp sien Chat-Frünnen hen.

Man ob nu de Frünnen to'n Baden rut dörfen?
Ach nee, hebbt keen Tied nich, sünd jümmers an't Sörfen!

An'n anneren Morrn seggt verwunnert de Lehrer:
"Wat?! All hebbt dat schafft? Na, denn maakt wi dat schwerer!"