Dat Plüschvirus

vun Behrend Böckmann

"Nu schlöcht't dörteihn" — disse Unglückståhl güng mi dörch 'n Kopp, as ik läs, dat dat nu dat Coronavirus mit grote Kullerogen ut Plüsch taun Kuscheln gifft. Un dorbi kümmt mi ünner dei Ogen, dat ein Tobias Dietrich in Karlsrauh den Onleihnversand "Riesenmikroben" ünnerhöllt, un mark bald, dat ok bi Unkel Amazon so anne twei Dutzend Plüschwäsen up den Inkopskorff luern. Kuschelmonster, dat sünd milljonenfach vergrötterte Viren, Bakterien, Organe un Organdeile inne Ogen von Spältüchfachlüd, Geschenke, dei nich blot gaud, sonnern ok lihrriek sünd. Disse Kuschelmoster orrer Riesenmikroben sünd mit Polyesterfasern füllt un von buten afwaschbor un Kinner af drei Johr kœnen dormit all ümgåhn. So as plietsche Öllern ehr Kinner för den Spältüch-Inkopslåden lütte Spältüchschnutendäuker neiht hemm', nähmen's nu mit dat Coronakuschelvirus ehr Kinner dei Bang vör disse Sük. Ünner disse Riesenplüschmikroben gifft dat taun Bispill ok 'n hellblågen Rhinovirus (Schnuppenvirus), 'n witte Salmonelle (Dörchmarschbakterie), 'n blåge Staphylokokke (Bakterie für Huutkrankheit) un 'n grisen Norovirus (Brechvirus) un Organe orrer Organdeile as Gehirnzellen, Hart un Wirbelknåken.

Disse Oort Spältüch is kein düütsche Erfinnung. Sei kümmt, so as Coco-Cola tau uns keem, ok ut Amerika. Ein Drew Oliver grünnt 2002 in Stamford, Bundsstaat Connecticut (Nieengland inne Neech von New York) sien Ünnernähmen
"GIANTmicrobes", as hei mitkreech, dat sien eigen kranken Kinner giern mit dei von em utdachten un måkten Plüschmikroben spälen. Twüschen teihn un föfteihn Euros kost't son'n Riesenplüschmikrob' åhn Versandkosten un dei wier villicht ja ok wat för den Osterhåsen orrer gor för'n Valentinsdach.