De nee Reformatschon

vun Wolfhard Sauerbrey

Reformatschonsdag hebbt wi hüüt;
denn will ik mit poor anner Lüüd
mal röver to mien Kark marscheern
un düssen Dag mit zelebreern,
wieldat de Minschen hier in Bayern
meist blots katholsche Feste feiern —
wi Lutheraners leevt jo da
een beten in Diaspora,
un dorüm estimeert düt Fest
jüst düssen Dag wi allerbest!

Ik maak mi also schick un praat
un gah denn ruut op unse Straat.
Man denn warrt mi so wunnerlich:
Dat nee "Outfit" kenn ik nich:

Dor staht op eenmal di doch nun
een Kürbiskopp op jeedeen Tuun!
Un dor — wat huscht dor üm de Eck:
'n griesen Schadden? is al weg!

Du glöövst, so as den Spökenkiekers
an Geister un Gespenster — liekers
sünd Kinner blots, heel kostümeert,
as Harry Potters utstaffert,
as Drakens, Düvels, Hex un Dod —
na, geiht noch; man, ik finn nich good,
dat se nu ok — wat dat ok heet —
miteens "süß oder sauer" schreet,
un op een tostörmt as man wat,
un denn noch föddert: "Giff mi wat!"
Na, ik neih ut in vullen Draff.

As ik jüm loos bün — gah mi af —
da staht dor wedder welk, grient smart
un hebbt de Straat mit'n Lien afsparrt.
De bölkt: "Dien Wegetoll! Man fix!
Un ahn den Toll da geiht hier nix!"
Na good, ik geef jüm een poor Groschen —
an'n leevsten harr ik jüm verdroschen!

Toletzt, an'n Graff in Kösters Kamp
maakt di doch glatt so'n Clownsminsch Damp:
de geiht jüst bi de Karkhoffsmuur
op sien veniensche Jökeltour.
Dor warr ik fünsch: in düt Rebeet
gellt noch uns ole Pietät!

In Sweet un total pustig dann
kaam in de Kark ick endlich an.

Ick sett mi hen, finn langsam Roh —
mien Kopp dreiht sik noch jümmerto —
un suutje, suutje kümmt mi dat:
Reformatschon — da weer doch wat??
Wat buten löppt, dat is nich mien —
Ne, Halloween, dat mutt nich sien!