Dat Richtfest

vun Heinz Tiekötter

Wo geern much ik an de Flensborger Butenförde'n Huus hebben. Wat för'n herrliche, wunnerscheune Gegend. Kannst rein neetsch op de Lüüd warrn, de dor wohnt. Uns Frünnen Tina un Jörg loot sik dor 'n Huus buen. Achter ehr Grundstück fangt de Woold an un vörn müsst man blots öber de Uferstroot gohn un denn steihst all an dat Förde-Woter. Bit no Dänemark kannst du henkieken. Junge, ik segg di, an düsse Steed kann een hunnert Johr oolt war'n. Se harrn uns to jemmer Richtfest inlood. Weern öber hunnert Minschen dor.

Dat geev ornlich wat to eten. Se hebbt Spoonfarken, Suuerkrut un 'n ganzen Barg dulle Soken anlepern loten. Un dat geev Köm un Beer, Suuswoter un Wien un Koffie un Koken. En Disc-Jockey hett de lütten sülvernen Schieben obleggt un de Minschen mit sien Schnacks ünnerholln. Dormit de Öllern sik orrnlich en op de Nees kippen kunnen, geev dat för de Görn sogor 'ne Opsicht. De Fro hett de Lütten sminkt un mit jem sungen un speelt un oppasst, dat se nich so as Vadder un Modder in de Bowle fallt. Also, ik segg dat free herut: För mi weer dat dat grootordigste Richtfest, wat ik bit dorhen beleevt heff.

Un doch geev dat Lüüd, de hett jichtenwat nich passt; de queesten rüm un weern untofreden. Wenn du so'n beten dörch de Reihen güngst un hest henheurt, wat denn nu öber dat nee Huus un öber de Buherren so snackt ward, denn kannst di 'n Bild vun uns Gesellschop un de Minschen moken:

"Hett woll veel Geld kost; verdeent he denn so good?"

"Also, ik weet nich, de jungen Lüüd mööt jo jümmers wiesen, wat se sünd."

"Dat Grundstück is woll teemlich natt, he hett jo nichmol 'n Keller."

"Ik harr bi son Schietwedder sowiso nich muern loten; dat ward he ninich dreug kregen."

Un so güng dat in enerwegens wieder. Nu froog ik di: Worüm fallt de Lüüd dat so swoor, sik mit jemmer Mitminschen to freien?
Egentlich harr dat junge Poor blots gode Frünnen inlood. Weern dat an Enn gornich allens Frünn?

Mi fallt dorto Eugen Roth in. De vertellt (allerdings op Hoochdüütsch):

Dat Huus

Een Minsch de sütt en neiderregend
Huus in scheunste Gegend.
De Wunsch grippt no em mit Gewalt,
son Huus harr he ok geern un bald.
Blots düt un dat, wat em nu steurt,
weer anners, wenn dat em geheurt.
Un weer he noch veel mehr entzückt,
stunn allens 'n beten wieder vörgerückt.
Kott, he besitt dat Huus all in sien Geist
un nu verännert he dat Meist.
An Enn will he, geseggt ganz roh,
en anner Huus un annerswo!"