Rungholt

vun Wolfhard Sauerbrey

Heut bin ich über Rungholt gefahren,
Die Stadt ging unter vor sechshundert Jahren.
Noch schlagen die Wellen da wild und empört,
Wie damals, als sie die Marschen zerstört.

Ik harr dor doch nülichs den Vers wedder hört,
un weet noch: Ik weer in de School heel verfehrt,
as uns de Schoolmeester mit Kortens und Biller
dat abasig grote Versupen dor schiller:

"Nu stellt ju mol vör, ji sitt in de Klass,
un dröömt so as jümmers — miteens warrt dat nass,
in twee, dree Sekunnen is dat övern Kopp,
un dat is dat Enn denn — ji seggt nich mol plopp!"
Un denn, denn vertell he — wat ik noch good weet,
un dat dat Versupen "de Mandränke" heet,
un wo ins mol Land weer, dor weer nu de See.
Ik höör em noch hüt, wenn de Korten ik seh:

Gröön = Küstenlinie vun hüüt

Un denn, denn vertell he vun Hallig un Koog,
natürlich vertell he vun "Tetje" Storm ok!

Un dornah müss jedeen de Johrstallen lehrn —

Erste Marcellusflut, 1219
Zweite Marcellusflut, Erste Mandränke, 1362
Burchardiflut, Zweite Mandränke, 1634

— ik weet jüm noch all, un dat harrn wi nich geern…

Dat sünd so Geschichten, de gifft dat nich mehr.
Man gah mal an'n Strand, un denn kiek över't Meer;
kiek di in de Welt üm: dat Water, dat stiggt,
un morrn is dor See, neem hüt Ackerland liggt.
In 'n poor hunnert Johren, dor hangt an de Wand
villicht düsse Kort vun 'n verledenen Strand:

In'n poor hunnert Johren, do singt in de School
de Kinners villicht denn een anner Leed wohl:

Heut bin ich über Husum gefahren,
die Stadt ging unter vor 600 Jahren…