Vun'n Schäper, de sik nich vun en Schaap bieten lett

Schaap sünd dösig, seggt een ja. Man wenn dat stimmt, sünd dat nich de eenzigen dösigen Kreatuurn. Lutz hett uns dorto en Geschicht vertellt. He seggt, he hett se vun Ole Spardel, un de seggt, he hett se vun Tobias Gäbel. Ik warr se nu mal up Plattdüütsch vertellen.

De Fohrer steeg ut den TT. He weer en jungen Mann in enen Brioni-Antog, Cerutti-Schoh an de Fööt, Ray-Ban-Sonnenbrill up de Nääs un en YSL-Schlips üm'n Hals. He fraag:"Wenn ik raden kann, woveel Schaap Se hebbt, geevt Se mi denn en vun de Deerten?"
De Schäper keek den jungen Mann an, denn keek he up sein tofreden grasen Schaap un denn sä he.
"Geiht kloor."

De jung Mann park den TT, verknütt dat Notebook mit dat Handy, güng in't Internet up de Nasa-Siet, scann de Gegend mit sien GPS-Satellitennavigationssystem, maak de Datenbank up un 60 Excel-Tabellen mit vele, vele Formeln. Toletzt druck he up sienen Hi-Tech-Minidrucker enen Bericht ut vun 150 Sieden, dreih sik na de Schäper üm un sä:
"Se hebbt exakt 1586 Schaap."
De Schäper sä still:
"Dat is richtig. Söken Se sik en Schaap ut."

De jung Mann greep sik en Deert un packt dat in sienen TT. De Schäper keek to, man denn fraag he:
"Wenn ik ehren Beruf raden kann, geevt se mi denn mien Schaap wedder trüch?"
"Kloor", sä de jung Mann, "worüm nich?"
De Schäper sä:
"Se sünd Unternehmensberater."
"Richtig. — Man woso weten Se dat?"
"Dat is eenfach," sä de Schäper, "to'n eersten kaamt Se eenfach hierher, wo doch keeneen Se ropen hett. To'n tweten wullen Se, dat ik mit en Schaap betahl, wenn se mi seggen, wat ik sowieso al weet. Un to'n dritten hebbt Se gor keen Ahnung vun dat, wat ik maak un do! — — So, un nu geevt Se mi mienen Hund wedder!"

Plattdüütsch: Anke Nissen