Schwunkenplag

vun Friedrich Ehlbeck

Dat wör 2005, as een vun Amt anropen dä, dat he nu bald ohn Anmelln för de Cross-Complience-Kontroll kommen wull. Dat schien ganz fründlich.

De Mann keum jüst, as ick dorbi wör, so'n Koor mit Foder vun de Schün in Schwienstall to bringen un tofällig uck noch'n jungen Mann up'n Hoff keum. De erst scharpe Frag vun den Kuntrolleur wör: "Wer is düsse Jung un wat will de hier?!" Ick wör baff un wüss erst meist nix mehr to seggen. De junge Mann is'n Bekannten, de hier faken mol bi us kummt. "Hat der mit Vieh zu tun?" Ne, dat hett he nich. Na, denn wör't jo good — sünst har he woll Krankheiten ranschlepen kunnt. De junge Mann hett aber bloß mit Minschen to doon.

Mi wör nu vörschreben, ick müss dat Foder ünnerwegens todecken, sünst kunn dor woll Vagelschiet rinfallen. Gefohr! Vagelgripp!!! Uck in Stall müss ick dat jümmer todecken, so dat dor keen Rotten ran künnt.

Dat wör alln's kort vör Wiehnachten, so dat to'n Glück keen Schwunken mehr in Stall wörn. De har man doch nich öbersehn kunnt — un woll nich öbersehn dröfft. De Neester hett man nich sehn oder nich sehn wullt.

Dat is vörschreben, dat jed Schwien pro Dag tominnst 20 Sekunn "menschliche Zuwendung" hebben mutt. Dat is aber uck bi us hier in 2006 nich kuntrolliert worn. Ganz so scharp as de Stasi quasi wull man sick schienbor nich anstelln.

Ick heff nu 50 Johr inne Landwirtschop tobröcht aber ick heff gor nich weeten, wat ick hierbi in mien Leben alln's verkehrt makt heff und wat vun Gefohr för de Minschheit dormit verbunn wör. Dat ward ick nu erst dörch all de neen Vörschriften gewohr un müch mi dorför in alle Form för all mien Fehlers entschulligen.

Hier bi us hett man sick jümmer bannig freit, wenn de Schwunken woller trüch kommen dän. Wegen de EU-Vörschriften mutt ick nu de Neester wegmaken un de Schwunken ut'n Stall verdrieben un dröff jem nich mehr rinlaten. Dat har ick vörher niemals glöben kunnt. So sünd mi nu de Schwunken to Plag makt worn. Dat plagt mi, dat makt mi Kummer.

Vagelschiet

Schwunken fleegt bit inne Wulken.
Se heet uck Schwalben oder Swulken.
Ut de Wulken fallt uck Hagel,
doch uck mol Ködels vun so'n Vagel.
Woll niemols is de Vagelschiet
so gefährlich wän as hüüt.
Dor hett Brüssel richtig tippt,
de bringt viellicht de Vagelgripp,
de groot Gefohr, dat is woll wohr.
Deshalb hett man gliek beschlaten
man mutt sick mit so'n Schiet befaten.
Schwunken blievt all lang nich mehr
mit beide Fööten up de Eer.
Mest hett in Brüssel jümmer stunken.
Nu stinkt jem uck de Mest vun Schwunken.
För Vagelgrippenrisikos
hett man allerhand Büros,
un dor is allerhand in los.
De Schwunken dröft up keenen Fall
mehr wahnen bi dat Veeh in Stall.
Uck inne Schüün dröft se nich wahnen.
Hau mutt todeckt warn mit Planen,
mutt todeckt warn in Hoff un Hus,
falls doch mol Schwunken röbersust.
Up'n Fellen döscht man Korn.
Korn mutt man na Huus hinfohrn.
Denn mutt man up de Straaten langs.
Dorvör hett man grote Angst
un verlangt so ganz perfekt
totalen Schutz vor Vogeldreck,
wiel dat so gefährlich is
mit den Vagelgrippenschiss.
Vagelschiet, dat is'n Last.
Alln's, wat in Natur so wasst,
mag ick nich mehr eten.
Sünd de Erdbeern nich beschäten?
Beter is, dat lett sick ahnen,
man deckt alln's af mit Plastikplanen.
De EU, as man se kennt,
ward dorför sorgen, konsequent.
Man brukt för alln's een Dokument.
Man mutt jümmer ehrlich blieben
un hett allens uptoschrieben.
Denn kuntrolliert de Kuntrolleur,
ob dat uck richtig schräben wör.
Nich dor up'n Trecker sitten!
Büro is wichtiger bilütten.
Wat Vörschrift is, dat schriev ick grot.
För Schwunken Hof- und Hausverbot!
Denn geiht man dorvun nich mehr doot.
Man bangt üm de Gesundheit, klor.
Bi Köh un Schwien is veel Gefohr.
Is dat good, vun Schwien de Schinken?
Ob dat good is, Melk to drinken?
Is gefährlich, wenn wat schlecht is
un woll gor nich ünnersöcht is!
Sünd wi viellicht all lang beschäten,
un hebbt dat bloß noch gor nich weten?

Wenn de Schwunken woller trüch kommt, makt se nu Kummer. Bloß noch mehr Kummer makt dat, wenn de höfliche Minsch vun't Amt woller kümmt. Nich de Schwunken sünd ja de Plag. De Plag is dat höfliche Amt mit sien höfliche Vörschriften.

Un ümdat se bi dat Amt tomehrst Hoochdüütsche sünd, heff ik jüm en hoochdüütschen Wahlspruch maakt:

Der Mensch hat Angst vor Not und Tod
und ist durch Vogelkot bedroht.
Jetzt wird alles ganz perfekt
vorschriftsmässig abgedeckt —
abgedeckt mit Paragraphen.
Jetzt kann man endlich ruhig schlafen.

Nadrag

Veehtüchs heff ick nu nich mehr.
Miene Stallung steiht nu leer.
De Arbeit dormit is vörbi,
dat freit den Kuntrolleur un mi.
Den Vördeel hebbt wi doch tosommen,
he brukt hierför nich wollerkommen.
Wiel de Herrschaft dat so will,
legg ick uck den Acker still.
Fröher heff ick up mien Land
so allerhand to'n Eten plant.
Ick heff mit besten Willen nich wüßt,
wie gefährlich dat doch is!
Dat allermeiste wör verkehrt.
Dat hett de EU mi lehrt.
Mit Appel- oder Kirschenplücken
mag ick keenen mehr beglücken,
erst recht nix mehr na Brüssel schicken.
De kriegt vun mi direkt un frisch
bloß noch Papier up jem ehr'n Disch.
Manche Minschen, de sünd richtig
bürokratisch beten süchtig.
Doch Bürokratie, de boht man af,
öberall mit alle Kraft —
man süht: dat hett all düchtig schafft.