De Spitz

vun Anke Nissen

Ik seet baven an mienen Schrievdisch ünner dat schrääg Finster, un graad an dissen Dag weer dat richtig so 'n beten romantisch. De Schieven weern ganz un gor dicht, Snee leeg dor up. Ik keek ut miene gemütlich Warmnis binnen up de kolle Sneepracht buten. Ik kunn elkeen enkelt Sneeflock sehen, un elkeen weer wunnerschöön! — Würklich, to un to schöön! De Flocken glitzern, wiesen mi ehre Formen. Lütte Kunstwarken!

Mien leef Mann weer lostrocken, he wull unsen Dannenboom för dit Johr halen. Ik weer gespannt!
Ik weer heel gespannt, wiel he elkeen Johr — naja, binah elkeen Johr — enen Boom an't Huus bringt, de en beten to groot is. De schöne Wuchs vun irgend en groot Dann begeistert em so dull, dat wi an'n Hillig Avend nich anners köönt, as de Spitz to kappen. Anners passt de Boom nich in uns Stuuv. Natürlich weer 't veel sinnvuller — un ok veel hübscher —, wi wörrn den Boom ünnen körter maken, man dat is mienen Mann veel to veel Arbeit. Un glieks bi 't Dannenboom-Köpen dat rechte Maß so enigermaten to drapen, dat kriggt he eenfach nich hen.

Man — dat schaadt wieder nix. So hebbt wi jümmers enen heel speziellen Wiehnachtsboom in uns Stuuv stahn, un wi hebbt elkeen Johr veel to lachen. Dat doot wi aver eerst, wenn he mitlachen kann, wenn also sien Arger un Wut, dat em dat wedder mal nich glückt is, enen passlichen Wiehnachtsboom to köpen, överstahn is.

Nu hebbt leve Lüüd üm uns rüm vörslagen, ik sull doch man mitgahn, wenn de Dannenboom köfft warrn sall.
Dor is natürlich gor nich an to denken! Mien Talent, Grött un Umfang vun so 'n Dannenboom to taxeern, is noch veel slechter utbildt as dat vun mienen leven Mann. Un vör allen: denn weer doch de ganze Spannung — passt de Boom in de Stuuv, orrer passt he nich — weg.
Un denn dat vergnöögt Upblitzen in de Ogen vun uns Gäst, wenn se unsen stutzten Dannenboom seht! Dat wörr mi bannig fehlen.

Nee, also de Verantworten kann ik würklich nich övernehmen! Dor sitt ik doch lever ünner mien schrääg Finster un tööv, bet dat Bollern vun ünnen wiest, dat uns Dannenboom för dit Johr up sienen Foot montiert warrt. Ik kiek denn vörsichtig ut 't Finster. Seggen — segg ik aver nix. De Stünn vun de Wohrheit, de kümmt eerst an'n Hilligavend, wenn wedder...