Wo geiht dat wieder?

vun Meike Balzer-Fraun

Wat is dat för'n schönen Vörjahrsdag na den langen Strietschoh- un Sledenwinter! De Goorn lücht in de Sünn vun all de witten Mardelblööm un Buschwindröschen un de gelen Zittlööschen, Kohl- un Hunnenblööm. Massig Immen un Botterlickers finnt hier ehr Foder. De Salat, de Kohlplanten un de Schalotten wasst op't best in mien nie't Hoochbeet. Hüüt Namiddag gifft dat den eersten warmen Rhababerkoken mit Vanilljeies un Röhrei mit Snitt- un Bärlook to'n Avendbrot för uns un uns Besökers. Mien Süster un uns Swager kaamt mit ehr twee lütten Kinner. De Mannslüüd höögt sik bi en Tennisspeel in't Feernsehn un mien Süster un ik hefft veel to klönen.

Dat regent nu so suttsche weg un dree jibbelige Kinner weet nich wohen mit ehr Kraft.
Dor hölpt blots eens: rin in Regenkledaasch un Gummisteveln un mit en olen Riemel ut uns Kinnertiet geiht dat gau ab na buten.

Es regnet, Gott segnet, die Erde wird nass.
Da freu'n sich die Kinder, es wächst auch das Gras.

Mit Fohrrad, Dreerad un Bobby Car jachtert se quietschfidel dör de Pütten, boot Marmelbargen in de Sandkist un kleit in'n Matsch.

De dree lütten Puttfarkens verwunnert sik so'n beten, dat se hüüt al buten vör de Döör nackedei uttrocken warrt. Man rutz di mutz sitt se tohoop in de Baadwann. Mit veel Schuum, Speeltüüch und Juchhei, as se dat wennt sünd.
Ehr Plünnen dreiht sik al in de Waschmaschien blangenan.
Se verstaht de Narichten nich:

"Der Regen ist durch einen Reaktorunfall radioaktiv verseucht!"

Düsse Regen hüüt hett uns keen Segen nich brocht.

Wi Öllern sünd bang un hölplos. Foorts keen Krüder ut'n Goorn. Vundaag nich un wo lang nich mehr? Wo verklaart wi de Kinner, dat ehr Sandkist dicht maakt warrt?
Wo geiht dat wieder?

Den annern Dag hack ik mien Grööntüüch ünner un sei Brödigamsblööm in mien Hoochbeet.

Dat weer de 26./27. April 1986 un man bloots en ‚Unfall'. Ganz wied weg.

Bald up'n Dag 36 Johren is dat her, un de ‚Puttfarkens' hefft sülven al grode Kinner. Ehrgüstern heff ik mien Plantkantüffeln köfft un de eersten Krüder plückt un eten.
Un wedder maakt de Narichten mi bang un hölplos — Füer in en AKW — nu is dat aver keen Unfall, dat is Krieg. Ganz dichtbi.

Wat dat dit Johr woll Grööntüüch un Aaft oder wedder Brödigamsblööm gifft?
Oder kümmt dat noch leger? Wo schall dat blots wiedergahn?