De Tiet twüschen de Johr'n

vun Silke Frakstein

... un de is an'n 6. Januar to Enn.

Advent, Advent, ein Lichtlein brennt? Ne, dusende un aberdusende. Doch nu is eerstmol Sluss — endlich. De ganze Tüdelkroom (seggt de Mannslüüd to all de scheunen Soken) ist wedder inpackt. Allens scheun in Seidenpoppier. Bi jedeen Stück besinn ik mi, keen mi dat schenkt hett, orrer wo un wann ik dat köfft heff. Veele Soken sünd bannig oolt un hier un dor is de Farv 'n lütt beten blass. De Engel hett 'n Knick in de Linse. Bi den Nikolaus sitt de Mütz scheef. Obers wegsmieten? Nie nich in't Leven. De Nikolaus is vun Tant' Käte ut de 50er Johrn, ok de "Rauscheengel". He hung in mien Kinnertiet jümmers ünner de Lamp un in sien gülden Flögel spegelt sik dat Licht vun de Kerzen wedder. De ole Karton vun dat Care-Poket is al lang to lütt: de Pyramide, de veelen Steerns — un, un, un. Hillig sünd de Glaskugeln, ok vun Tant' Käte, un de oole Dannenboomspitz.

Dat Ut- un Inpacken is nich so eenfach zack — rut — ophangen — henstellen. Ne, dat is en "Handlung". Un dorbi goht de Gedanken op Wannerschaft. Hen no de Wiehnachtsmärkte. Jingle Bells, Jingle Bells ut alle Ecken. I wish you a merry Christmas. Dorgegen an larmt de Musik vun de Iesbohn, un bi dat Kinnerkarussell dröhnt un fleut un hupt dat man so. De Verkeupersch ut den Loden achtern mutt sik dat den ganzen Dag anheuern.

Lebennige Schoop un Kaninken kiekt melanklöterig un denkt an ehren Stall mit de Swattbunte (nich lila) Koh Elsa. Obers — alles hat ein Ende, nur die Wurst hat zwei.

Nu is dat still un ik mutt dat Meddageten wedder sülvst koken. Keen Champignonpfanne, keen Thai-Töller, echten Handkäs, Brot ut Kärnten no Omas Rezept. Nix, nix, allens weg. De "echt Thüringer Bratwurst" hebbt wi uns lever in Eisfeld köfft. Grog drinkt wi to Huus op de Bettkant un denn in de molligen "Buntkarierten" — hmmm, scheun.

Bi de Nobersch flimmert nu ok de Pufflampe nich mehr in't Finster. Bi den Obendspazeergang kriggt wi de Steerns wedder to sehn.

Blots mit unsen Wiehnachtsboom heff ik mi vertürnt, orrer beter, he mit mi. He steiht noch jümmers an'n Aschammer un töövt op de Mülle. Ik strokel em jümmers so'n beten un snack mit em. Obers heemlich, dormit de Nobersch nich de Lüüd mit'n witten Kittel bestellt.