Vergeten

Bloots nich to lang töven, sünst geiht dat Mistding nich mehr to!

vun Heinz Tiekötter

"Steiht de Aschammer all an de Stroot?", froogt annerlest de Fro vun Hein. Hein schüttel den Kopp. Damminochmol, he harr dat allwedder vergeten un nu weer dat to loot. De Müll is lang afhoolt worrn!
Wat nu keem, dat wüss he in Vörrut. Dat geev 'n Vördrag öber dat Besinnen op sien Plichten. "Man", säe he, "nu mook doch keen Theoter. De Ammer is jo noch nich vull, un dat, wat in de neegsten verteihn Doog bi uns anfallt, dat bringt wi dor noch licht ünner." Siene Fro schimp: "Di mutt man jümmers ansteuten, ansonsten vergittst du noch diene Büx antotrecken." "Nu musst du di mol entscheiden, wat du meenst", anter Hein, "heff ik mien Plichten vergeten or kann ik mi nich op se besinnen?"

Nu ward siene Hübsche opsternootsch: "Dreih mi doch nich de Wöör in Mund üm! Dat is jo wull datsülbige."

Nich vergeten! Hein hett dorför sien Fro, de Politikers hebbt ehr persöönliche Referenten

"Dat is dat nich", verseuk Hein ehr dat to verkloorn. "Wenn ik de Müllammers nich an de Stroot stellt heff, denn heff ik dat vergeten. Wenn sik no'n politschen Schandool en Ünnerseukungsutschuss bildt un de Verantwortlichen befroogt ward, denn köönt se sik meist nich mehr op wat besinnen. Bi jem is denn de Erinnerung wegbleben. Akraat so geiht dat ok een, de besopen mit sien Auto ünnerwegens weer. Wenn se den foot kregen hebbt un de Richter froogt, wo veel he drunken harr, bevör he sik achter sien Stüer klemmt hett, denn hett he keen Erinnerung. Ninich wurr he denn seggen, he harr dat vergeten."

Klaas Peters pumpt sik in'n Kroog mol twintig Euros vun Hein. He vertell, dat he siene Kniep verloorn harr. Sietdem lett he sik in'n Kroog nich mehr sehn. Annerlest dreep Hein em in de Stadt. "Di heff ik jo lang nich sehn. Weetst du, dat ik noch twintig Euros vun di krieg?" Klaas Peters kreeg en roten Kopp un stamer: "Dorop kann ik mi nich besinnen."

Süh, dat is dat: Harr he seggt, dat he dat vergeten hett, müss du em dat afnehmen. Sünnerlich de Legenbüdels köönt sik ninich besinnen; all de annern hebbt bloots wat vergeten.