Sneewittchen un de söben Zwerge

De Afhörprotokolle vun Hillgendamm

Nu de Gipfel toenn is, wüllt wi mal en lütt beten in de Privatrüüm vun de Deelnehmers luschern. Ja, dat köönt wi. Ach, dat hebbt Se nich wüßt? Dat Hotel weer natüürlich verwanzt. Ok un besünners de Stuven vun de wichtigen Gäst. Nee, de olen Wanzen ut de DDR-Tieden weern dat nich mehr. De nagelniegen Wanzen hett Angie Merkel sülvst installeern laten; se wull ganz seker ween, dat dat ehr Gäst ok goodgeiht, se wull sik sülven övertügen. Hier nu de Mitsnitt ut de enkelten Stuven.

Merkel: "Uff, endlich en Momang för mi. All sünd op ehr Stuven gahn. Mal höörn, wat sik so deit in de Apartements." Se sett sik den Kopphörer op un dreiht an de Knööp vun de Afhööranlaag.

Sarkozy: "He is lütter! Putin is lütter as ik! Ach, wat kann ik den Keerl good lieden! Un düsse niegen Plateauschoh sünd fabelhaft!"

Merkel: "Zwerg!" Se dreiht wieder.

Bush: "Putin, düt Aas — vör de Journalisten mutt ik jümmers Wladimir op em seggen — wat de sik utfunnen hett, dat glöövst mi nich, Laura! Echt nich! Aaah, min Buuk! Dat is mi so op den Maag slaan, segg ik di! Giff mi de Wärmbuddel, Laura — ja, hier mutt se hen! Aaaah!"
Laura Bush: "Quees nich so. Wat hett Wladimir di denn vörslaan? Doch wiss wat mit de Raketen, nich? Hett he di bi't Woort nahmen un will he nu doch mitmaken? Da harrst du doch mit reken müßt."
Bush: "Och, Laura, wa kümmt dat, dat du jümmers so hartlos büst!"
Laura: "Ik bün nich hartlos, ik bün bloots nich hirnlos. — Büst du wiss, dat din Buukpien nich vun de velen Matjeshiern kümmt, de du gistern avend eten hest?"
Bush: "Oooch, Laura.... aaah..."

Merkel dreiht wieder.

Barroso: "Uff, wat för'n Dag! De Angie smitt den Laden ja ganz good. Eentlich harr ik ok tohuus blieven kunnt. Eentlich pass ik mang de all ja nich so rin. Ik heff ja nich würklich wat to seggen; ik bün bloots Kommischoonspräsident vun'e EU, en König Ohneland, un dat kannst vun de annern ja nich seggen. Wat för reaale Macht de to'n Deel hebbt! Op wat för Länner, op wat för Atomwaffen de sitt! Un ik, mit min, naja, beters Ehrenamt... da nimmt mi doch nüms mit eernst. Man — vun de Grött her passt dat; da hebbt se alle etwa min Format!"

Merkel (grient): "Nee, ik bün beten lütter. Bloots — mi maakt dat nix!" Se dreiht wieder. "Wull doch mal höörn, wat min ole Fründ Romano so denkt."

Prodi: "Endlich alleen! Uch, wat för'n Opstand! Meist weer mi lever, de gresige Berlusconi weer staats mi hier henkamen! Em harr dat ok mehr Spaaß maakt, so mang de ganzen annern Zwerge hier. De groten acht! Dat ik nich lach! Na, ik bün ja ok nich veel grötter. Man mi maakt dat nix. Berlusconi dorgegen... Man kann ja ween, dat he noch maal op so'n Lütt-Acht-Gipfel kümmt; kann ween, dat se den noch mal wählt. Nich to faten. Dösig noog sünd se, min Landslü — un bloots se. Liekers leev ik ehr. Italien! Och, min Italien, wat bring ik di för Opper! Sowiso weet ik bi'n besten Willn nich, wat wi in de G8 to söken hebbt. Sogor dat italieensche Weder hebbt de Düütschen al, woto denn noch Italien? Och, harr ik doch noch Barroso sin Job! Fröher! Kommischoonspräsident vun'e EU! Dat weer doch wat Reelles! Dor harr ik wat in't Krüüz! Man so, mit Italien, da nimmt mi doch nüms mit eernst. Wat schall ik hier? Un opneegst kümmt ok noch Bush to mi na Rom. Barroso brukt sowat nich. Och, de olen Tieden as EU-Präsident, wat weern de schöön..."

Merkel: "Arme Romano! Wat den een sin Uul, is even den annern sin Nachtegall! — Dat is nu Putin sin Frequenz."

Putin: swiegt still.

Merkel: "Dat Swiegen höört sik tofreden an!" Se dreiht wieder.

Sarkozy: "Eentlich sünd de mehrsten nich veel grötter as ik. Ach, solk Drepen sünd doch wat Fiens! Allens lütte Männer, un dorto en Fru, de ok noch lütter is as all de lütten Männer. Ach, ik kann ehr good lieden, düsse Merkel! Bloots den Blair nich; de hett meist normale Hööcht. He fallt op ünner us. Man neegst Drepen is he ja gor nich mehr dorbi, denn is da ja sin Nafolger. Un neegst Drepen bün ik de Baas! Ik, ik, ik!! Un ik maak dat noch hunnertmaal beter as Merkel hier! Fru Merkel, ji sünd de Schöönste hier; avers min Gipfel warrt noch dusendmal schöner as hier! Ach, eentlich kann ik Blair ok good lieden. Ach, is dat Leven schöön!"

Merkel dreiht wieder.

Blair: "Uff. — Uff." (Swiegt lange still.) "Wa satt ik ehr alle heff. Schaad is dat nich, dat ik nu gah — un liekers, freun kann ik mi ok nich över." (Swiegt still.) "De Irak, wenn bloots de Irak nich weer." (He blädert in en Book): "Hm. Hm, hm — da. Da is dat Gedicht.

In min Drööm segg ik alltied Adjüs un ried minen Weg,
neemhen un woso weet ik nich, da denk ik ni an.
Un de Afscheed is schön, un dat Schedenween is noch schöner,
un dat Schönste vun all is de Nacht un de rusen Luft.

In min Drööm winkt se alltied mit Hannen un seggt mi Adjüs,
un den Afscheedsdrunk geevt se mi, un ik smüüster un drink,
ik bün froh, dat de Reis nu losgeiht, bün froh, dat ik gah,
ik bün froh, ik bün froh, dat min Frünnen nich weet, wat ik denk.

Ja, so geiht mi dat al lang. Sietdat dat mit den Irak... Och, wa satt ik dat all heff!"

Merkel: "Tschüß, Tony. Ik weet ja doch, wat du denkst. Avers ik segg dat nich wieder. Wees man froh! — Man noch en anner warrt neegst Maal nich dorbi ween. Putin will ja ok aftreden. Wat he dat wohl wirklich deit...?" Se dreiht wieder.

Putin: swiegt still.

Merkel: "Hm. — Hier is een, de wiss wat seggt." Se dreiht wieder.

Bush: "Auauauauau! Ok min Dööts deit mi meist al weh! Weer ik doch nich herkamen! Jedereen hier sett mi to! Un nu schall ik mit Putin wat tosamen maken! Dat will ik gor nich! Wa satt ik ehr alle heff!"
Laura: "Büst nich undankbor? Denk doch an Tony, den sühst nich wedder! He is mit di dör dick un dünn gahn, bet rin in'n Irak, nu tridd he af, un bannig mööd un all süht he ut. Deit di dat nich leed?"
Bush: "Tony? Och, mit den is doch nix los! Woso schall so en Waschlappen mi leed doon? Bavento is he grötter as ik! Nee, ik will vun de all nix mehr weten! Auauau! Och weern wi doch al bi den lustigen lütten Polen, mit em verstah ik mi so good! Un he is ok lütter as ik."
Laura: "Welkeen lustigen lütten Polen meenst du?"
Bush: "Na den, de utsüht as de Dings in Disneyland, de söben Zwerge, du weetst doch!"
Laura: "Welk?"
Bush: "Wat weet ik! De Zwerge seht doch alle liek ut! Mit Knollenneesen. Jüst so as de Pole even."
Laura: "Ja, de seht liek ut, man dat sünd twee!"
Bush: "Nee, söben. De söben Zwerge. Un Sneewittchen. Du weetst doch noch, Laura, nich? Verleden Johr in Disneyland?"
Laura: "Nee, de Polen! Ik meen de Polen!"
Bush: "Wat denn, gifft't in Polen ok en Disneyland? Wüllt wi hengahn? Ja? Prima, denn mutt ik nich mehr an de Poletik denken un an den blöden Irak un an Putin! Och laat us doch, Laura, so geern! Villicht kümmt de Pole ja mit? Hihi, he mang de söben Zwerge..."
Laura: "Döösbaddel..."