Wer oder wat sünd wi?

...fraagt Heinz Rehn

De meetsten Narichten, de uns so alle Daag in't Huus flattert, höört, seht un vergeet wi, wat se uns nich interesseert. De Naricht aver, dat in dat letzte Johr, also 2011, mehr Kriegsspeeltüüg produzeert un verköfft worrn is as in all de Johr'n vörweg, de liggt mi nu doch as een Kost inne Maag, de ik slecht verdau'n kann. Ja, se würgt un quält mi, wat mi dücht, dat sik in disse Nahricht een Geist inslikert hett, de mi vertell'n will, dat de Rüstungsindustrie in uns Land för Wohlstand, Arbeit und Brot sorgen deit. Togliek aver doröver swiggt, dat: Wat de een sien Brot, den annern sien Dood is. Un nu fraag ik mi:

Wat is dat för een Geist, de mi dor heemlich achter de Hand een schöne Geschicht vun een Kriegsindustrie in't Ohr flüstern will, aver doröver swiggt, wat för Undöög alle Daag mit Waffen anricht ward?

Nu, is he kloog, is he achtens- un ehrenwert? Wohl knapp. So mutt ik vun de hoge Ledder hendaal in den düstern Keller stiegen, denn blots dor, so dücht mi, kann de dressierte un beschränkte Geist tohuus ween, de op so een leege Aart sien Unwesen in de Narichten drieben deit.

Klaar, dat Buen vun Speeltüüg för den Krieg un de Hannel dormit is een Mordsgeschäft, dat de Aktionäre un de Bosse in de Vörstandsetagen Riekdom un Macht un de Angestellten un Arbeiter, de Waffen tohoop klütert, dat nödige Brot garanteert.

Wo aver de Panzer, Bomber, Kanon'n un anner Kriegstüüg köfft ward, um en Macht to wohr'n, um en Machtwahn to strakeln, dor sünd se de Mittel för Mord, Gewalt un Dood. Jüst so, wenn dat gelt, de Machtinteressen vun eenkelte Gruppen to sekeern.

Wat de dresserten Handlanger in en Diktatur, mit Gewehre, Granaten un Kanoon'n anrichten köönt, dat hett Düütschland vun 1933 bet 1945 beleevt. Aver in de letzten Johrn hebbt wi ok sehn, wat de Militärs China, in den Kaukasus, in Kambodscha, in Uganda, in den Kongo, in Libyen, Syrien un Mittelamerika — um blots een paar optotell'n — för Undöög anricht hebbt. Ok schull'n wi uns noch an de gräsigen Massaker in Chile erinnern un an dat Giftgas in den Irak gegen de Kurden.


Ja, Gasmasken helpt, man bloots — de Kurden harrn keen...

Jüst so sinnlos weern de Lieden un de Opfer vun Menschen in dat Land, in dat en Diktatur na en Lögenfeldtoog för fremde Interessen tohoop schaten worr.

Un wenn een doran denkt, dat de Palästinakonflikt nich blots de Israelis un de Palästinenser veel Lieden inbroocht hett, sonnern ok Milliarden un Abermilliarden kost hett, denn stellt sik doch ok de Fraag: Wo veel Leed weer de Lüüd spaart bleven, wenn se all dat Geld, dat man se för Waffen utgeben hebbt, för en Tohoopleben in Freden utgeben harrn?!

Dat de Juden dorna streevt hebbt, en eegen Stück Land to hebb'n, op dat se ohn Angst för Willkür leben kunn'n, is to verstohn. Ob se aver den richigen Weg gohn sünd, um dat to beschicken, kann man vundaag nich mehr segg'n, doran twiefeln aver kann man.

Dorto een Uttoog ut dat Book ‚Die Warburgs' in Hochdüütsch:

1929 sagte Albert Einstein zum Konflikt zwischen den Juden, die sich für eine friedliche Lösung der Schwierigkeiten mit den Arabern aussprachen, und den Zionisten, die nicht bereit waren, auch nur einen Zollbreit von ihrer Linie abzugehen: "Falls wir keine Möglichkeit finden, mit den Arabern zusammenzuarbeiten, haben wir nichts aus unserem 2000-jährigen Leidensweg gelernt und verdienen unser Schicksal."

Wiß, ok wenn man den friedlichen Weg gohn weer, um dat Palästinaproblem to lösen, weer dat nich umsonst to kriegen ween. Aber dat harr, dor bün ik seeker, veel weniger kost as de Wege, de de Zionisten gohn sünd, um den jungen Staat en Fundament to geben, op dat man ok na mehr as sößtig Jahr noch keen Monument setten kann.

Togeben, de rechte Antwort op de politische Fraag "Wüllt wi Freden oder maakt wi Krieg?" weet alleen de Tokunft. Aver wo uns de Tokunft een Antwort geben hett, hett se ümmer heten: De Krieg weer en sinnlos Blootvergeten. In't letze Jahrhunnert hebbt de Kriege aver ok de Prunkalleen vun de mächtigen Kriegsgötter, de de Regeerungen regeert, mit goldene Steen plaastert.

Aver in disse Antwort stickt ok en Radel, nämlich de Fraag: Wosük is dat möglich, dat sik de Völker — egaal achter wat för een Faan se loopt — ümmer wedder as dresseerte Horden vun een Unglück in dat annere jagen laat?

Een lebennig Bispill, wat man mit en Volk maken kann, is de düütsche Geschicht in dat letzte Johrhunnert bit vundaag hento.

  • 1914 troggen de ‚Kaisertreuen' för dat hillige Vadderland mit Musik in den Krieg.
  • 1916/17 hebbt se den Steekröbenwinter hennohm'n as en Straaf vun den leeven Gott.
  • 1918 weer de Krieg verloor'n. De Kaiser dank af. In de Johrn dorna fütter dat Fredensdiktat, dat unmöglich to beschicken weer, de Inflation. Denn keem de Wirtschaftskrise. Dat Volk worr arm un ärmer. Bittere Not dreev de Lüüd op de Straaten. Hölplose, to'n Deel ok Helden, de man eenfach strickt weern, schoben sik gegensiedig de Schuld to. Mord un Doodslag — enerwegens in't Land.
  • 1933 flatter en niede Faan vun dat hillige Vadderland över de Trümmer vun den 1. Weltkrieg.
  • 1939 aver weer de 1.Weltkrieg un wat he broocht harr vergeten. Wedder marschier man för dat Vadderland, de nationale Eehr un dat Herrendenken vun en Diktatur in den Krieg, man dä, wat befehlt worr. Erste Erfolge weern de Kost för Övermoot un Stolt.
  • 1942 stötts Harvstdaags dat Afrika-Korps in El Alamein an sien Grenzen. Gode fiev Maand later beleev de Ostfront in Stalingrad sien Waterloo. Vun nu af weer to sehn, dat de Krieg nich to gewinn'n weer und blots noch en sinnlos Tweismieten un en unnödig Blootvergeten bring'n kunn. Liekers gröhl Göbbels noch een Jahr later: "Wollt ihr den totalen Krieg?", un dat Volk hett jubelt.
  • 1945 weer de 2. Weltkrieg verloor'n , un dat Volk schreeg: Nie wedder Krieg!

  • 1949 wull'n de Vadders vun dat Grundgesetz en Staat ohn Panzer, Bomber un Kanoon'n. Een paar Jahr later weih de Wind all wedder ut en annere Richt. De Lüüd, de regeer'n, wull'n wedder Waffen un Suldaaten. Dat Grundgesetz und dat BGB worrn ännert, un de Bengels worrn mit 18 Jahr vulljährig. Dormit harrn de Vadders nix mehr to segg'n, de wussen, wat Militär un Krieg heet, un nich wull'n, dat de eegen Jungs dat Glieke beleven schull'n. Un de Politiker, de vörher gröölt hett: ‚Lieber laß ich mir die rechte Hand abhacken, als daß ein Deutscher wieder gezwungen wird, gegen seinen Willen eine Waffe in die Hand zu nehmen', de worr de Boss vun de Suldaaten un stempel de Jungs as Gesocks af, de nich stramm stohn un keen 'Jawoll' segg'n wull'n.

Noch in datsülbe Johr harrn wi twee düütsche Staaten un twee Regierungen. Een paar Jahr later harrn wi in dat Land, dat nu deelt weer, blots noch goode un slechte Menschen. De Gooden leben ümmer op eegen Sied vun de Elv un de Slechten op dat anner Ufer.


Wi oder de...

De een freeten dat ‚Neue Deutschland' un lehr'n den Stechschritt in de Volksarmee, de annern worrn mit de 'Bildzeitung' fettfüttert un marscheer'n in de Bundswehr. Dat 'Jawoll' un 'zu Befehl' hall wedder över de Kasernhööf, vun de Oder bit an'n Rhein.

Nu, nadem ik so in de Geschicht torüüg blödert heff, waag ik to fragen: Wer bün ik? Wer sünd wi? De Menschen, de Völker op disse Eer? Op de een Siet hoolt wi uns för bannig kloog, sünd stolt op unse Kultur un op dat, wat wi alls beschickt hebbt, un de op de anner Siet hebbt wi nicht mehr Verstand as en Meute Hunn'n, de africht, as wilde Tier'n, de för een bestimmten Zweck dresseert worrn sünd!


Wi un de
5.2.2012


na baven