Wees fief Minuten still
11. April

Gott aver wees Loff un Dank! He hett uns de Böverhand geven dörch unsen Herrn Jesus Christus!

1. Korinther 15, 57, na Johannes Jessen

Wenn Gott för sik de Böverhand hett, nütt uns dat gor nix. Man Gott wull, dat uns dat nütt. Dorüm geev he uns de Böverhand. — He hett se uns geven!

Dat wi dat nipp un nau weet — sien Siegen weer för uns Minschen. Dat weer nich för de Engel. Dorüm is sien Söhn nich Engel worrn, sondern Minsch.
Darum leet he sienen Söhn ünner de Eerd bringen, so, as man uns to Graff bringt. Ja, Gott güng sogoor so wiet, dat he toleet, dat dat Graff vun Minschen besett un bewacht wörr. So kunnen de Lüüd ropen: "He is een vun uns, he is uns'!!"

Un allens blots ut den enen Grund: Wi, de wi jümmers noch blots mit den Dood reken, de wi unse Doden up dat Graff schrievt: "Ruhe sanft!", de wi jümmers noch Dood un Düvel för stärker hollen as dat Leven un de Lebennigen — wi sullen uns dit endlich seggen laten: Mien Siegen över den Dood gellt juuch! Mien Upheven vun dat Begräffnis gellt juuch! Kiekt Christus an! —— dörch unsen Herrn Jesus Christus: Böverhand!

Düütlicher kann Gott dat nich maken. Is uns dat nich noog?

So wüllt wi uns denn endlich freuen: Gott aver wees Dank! — Oostern maakt fröhlich Lüüd.

So köönt wi denn ok fröhlich ween,
singt Halleluja all in een!
Wi löövt di, uns Herr Jesu Christ.
Uns Trost is, dat du upstahn büst.
Halleluja.

Nikolaus Herman
Plattdüütsch: Heinrich Hansen