Wees fief Minuten still
22. November


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Süh to, dat du di bekehrst un Buße deist! Wenn nich, will ik fix kamen un föhr Krieg gegen di mit dat Sweert vun min Mund.

Apenbaarn 2, 16

Gott kann dat satt kriegen. Passt wi op, dat wi sin Woort "he is langmödig un heel fründlich" nich verwesselt mit de Tutigkeit un Dröhnigkeit, de wi Minschen faken bi ole Lü vermoden sünd. Gott is keen ole Mann. Wenn Gott seggt, bekehrt sik un doot Buße!, denn will Gott, dat wi Buße doot. Buße kannst nich verschuven. Ok nich op en Buß- un Beeddag, 'neem een Buße doon kunn för en ganzes Johr vörut orr för en ganzes Johr in'n Naklapp. Gott kennt us Minschen. Gott weet, dat wi all de Buße geern verschuven muchen op en passliche Tied. Gott weet sogoor, dat wi meent, Buße weer en Stimmungssaak, op de een töven mutt, bet een mal dorna tomood is.

Nee, Buße is en heel eernste Saak!

Konsequenzen warrt trocken. Un wenn de nich trocken warrt, denn treckt Gott sin egen Konsequenzen.

Gotts Konsequenz is: Du kannst nich mehr Buße doon. Du hest keen Platz mehr för Buße. — Wi hebbt em noch. Doch, wi hebbt em noch.

O Gott un Herr, du kannst us ümkehren un för rechte Buße sorgen ünner us. Laat us nieg anfangen dröffen un sülven beleven, dat Buße en Freud ween kann.

30.11.2008


na baven