Thomas Baltrock
En Anekdote

Plattdüütsch vun Anke Nissen

Dat wer an enen schönen Dag in St. Aegidien. Twee Fruun — ene junge un ene nich mehr so junge — lepen dörch de Kirch. Se keken hier, se keken dor, graad as söchen se wat. De Pastor güng un fraag, wat he helpen kunn. De öller Fru sä:

"Wi wüllt heiraten."

Nu ja, de Goorn vun Gott is bunt, dach de Pastor, man hier sünd dat doch wohl Mudder un Dochter, de en passen Hochtiets-Kirch söökt. Un denn güng dat al los mit Fragen:
Wo dat Bruutpoor to sitten keem, un wo de Gäst sitt, wo de Lüüd parken kunnen, un wat Blomen streut warrn dörvt... Dor sullen 35 Lüüd kamen, den Dag harrn se al fastleggt, dat Lokaal weer bestellt.
De Pastor staun, "Hebbt Se denn al mit dat Kirchenbüro snackt, wat de Kirch an den Dag överhaupt frie is?" wull he weten.
"Nee," keem de Antwort, "wi kiekt doch blots eerst mal."
De Saak füng an, sik to entwickeln, denn nu wullen de Fruun weten, wo sik denn de dree — würklich un wahrhaftig: dree! — Videofilmer bewegen kunnen.

(In St.Aegidien warrt dat bi Hochtieden so hollen: Bi't Rin- un Ruttrecken kann filmt un fotografeert warrn, un achteran — na den Gottesdeenst — soveel as jeder Lust hett. Un in'n Utnahmefall, wenn Oma to Huus blieven müß, wieldat se krank in't Bett liggt, denn kann ok mal över en faststahn Kamera achtern snackt warrn.)

"So en Kamerateam, dat wörrn wi nich geern sehen bi enen Gottesdeenst..." De Pastor wull jüst anfangen, to verkloren, woso un woans. Man dorto keem he nich. De Fruun dreihen sik na'n Utgang un sään:
"Na, denn kümmt disse Kirch för uns nich in Fraag."

Sowiet weer't woll ene Tragödie, man nu keem dat Satyrspeel:
In'n Gahn — so över de Schuller — fraag de junge Fru:
"Seggen Se mal, mutt een överhaupt in de Kirch sien, üm in de Kirch to heiraten? — Wi sünd nämlich all beid nich binnen in de Kirch."
De Pastor weer spraaklos — togeven, dat kümmt nich oft vör, bi dissen Pastor — man dit verslöög em de Spraak. He stamer:
"Wie bitte?"
"Een kann doch ok an Gott glöven, wenn een nich in de Kirch is."
De Pastor vergeet för enen Moment, dat he en Geistlicher weer. En beten ungeistlich sä he:
"Natürlich kann een an Gott glöven, wenn een nich in de Kirch is, man, denn heiraadt Se doch in en Parkhuus. Gott is ok dor gegenwärtig."

Un so hebbt sik disse Levensweeg trennt.