Seemannsgarn:
Apenfett

vun Günter Sohnemann

Uns Fohrt mit de Darmstadt güng wieder bi geruhig, avers dull bruttig Weder an de Küst vun Surabaja. Uns veerdig Mann "Hülpsseelüüd" kloppen Rost, malen, wuschen Farv un möken sik alltohoop heel nütt. Bi de Hitten full ok mi dat Arbeiten swoor. Dor weern de Teakholt-Handlööp op't Bootsdeck, dor schull de Lack aftrocken warrn, se schulln afslepen un nieg lackeert warrn. En harte Arbeit, sünnerlich de eersten twee Arbeitsgäng. Mien Vörgänger harr de Handlööp ok an de Reling bloots mit Kloorlack "överjaucht". Dat allns müss wedder good utsehn. Bi de fuchtige Lucht ok nich eenfach.

To'n Glück harr ok ik en Hülpsmann. Wi all janken ünner de Brutthitt. Sogor unsen Koptein sehg ik nich faken op de Brüch. He weer en bleke Typ un höll sik tomehrst in sien Kopteinskamer op — de harr en Klimaanlaag.

As wi na Surabaja kemen, güng dat glieks prima los: Wi kunnen ut jichenseen Grund nich entladen, wieldat in'n Haven keen Pier frie weer. Na klasse.

In Surabaja kregen wi uns eerste Ladung Kokosööl in de Tanks in'n Ünnerruum. Kokosööl warrt in Europa ok för Margarine bruukt, vun de Seelüüd warrt dat avers ok "Apenfett" nöömt. — Ehrdat dat Ööl in de Tanks rinkunn, müss ik de Tankdeckels sluten. Denn geev dat hunnert dicke Muttern antotrecken, dat de Gummidichtung vun'n Tank ok hollen kunn, wat ehr Naam "Dichtung" verspröök.

Achterna müssen de Tanks afdrückt warrn, bet baven an Deck de Watersüül ut den Swanenhals överleep. Wenn de Lukendeckel, also de Tankdeckel, dicht bleev, denn woo dat Water wedder afpumpt.

Denn müssen uns "Hülpsseelüüd" in den Tank. Mit vele Lappen de Tankwänn reinmaken, ok den Borrn un de Deckensiet. Denn keem en Ladungsfachmann vun de Versekern un kuntrulleer den Tank un ok de Rohre to'n Inböten. Denn wenn wi in köhlere Water kemen, müss dat Ööl dör Inböten fleten hollen warrn. Woans schullst dat anners wedder ut de Tanks rutkleien?!

Denn eerst keem dat Kokosööl in den Tank, un vun dor af an müss ik mit en Thermometer de Tempratuur in den Tank överwachen — in dree Deepden: baven, merrn un neddern.

Kloor weer de Lien, an de dat Thermometer bummeln dä, totaal veröölt. Un dordör kregen ok mien Arbeitsklamotten bannig veel Kokosööl af. Se denkt, dat röök fien na Kokosnutt? Mann, na poor Daag in de Hitten weer dat ranzig as'n ole Specksocken. Un de Stank in de Deepde vun den Laadruum bi en Luftfuchtigkeit, dat du gor nich gegenansweten kunnst! Jungedi, ik weer an mien Grenzen. Wenn ik hüüt an denk: Wi harrn twölf solk Tanks an Bord. De ok noch inbööt woorn, dat dat Kokosööl nich fast woor. Vun all dat Apenfett röök ik as en Aap un föhl mi ok meist nich mehr as Minsch.

In mien Lehrtied bi Düker Flint op de Warft harr ik af un an ok mal bi de Schietgang arbeit't, mi en poor Mark totoverdenen. Dor harr de Schietgang ok af un an de Opgaav, Kokosööl, dat hart woorn woor — also Kokosfett — ut de Tanks to kleien. Mit Spaten un Emmer. Fraag mi nich...! En Schietarbeit weer't, de avers good betahlt woor. Vun dor af an wüss ik ok, woso dat "Schietgang" heten dä. Un ik wüss, wat een beter utbögen schull. Op keen Fall dröff dat Ööl fast warrn!

So heff ik bet to'n Ümfalln mien Tempratuurmeten in de Deepde vun de Laadrüüm bi jedeen Seegang mit Speen un wenig Slaap dörhollen.

De Reis vun de Darmstadt duer söss Maand bet Hamborg trüch. Ik weer fix un all.

In Hamborg woor de Kokosladung löscht. Schietgangs kemen, möken de Tanks reinlich, un ik schull för een Tank den groten Tankdeckel tomaken un afdrücken.

Ik weer so kaputt, ik dach bloots: "Bloots nich wedder dor rünner un hunnert Muttern antrecken!"
Dor keem mi de Tofall to Hülp, as so faken in mien Leven.

Vör mi stunn de ehmalige Bootsmann Hans Harder. He harr apensichtlich ümsaddelt, so vun'n Beroop. He frei sik basig över uns Weddersehn. Ik minner — ik wüss ja noch good, wo groff he mit sien Dochter ümgahn weer, as Günther un ik bi em to Gast west weern. He fröög, wo mi dat güng, un ik vertell em, wo afmaddelt ik weer. Un dat ik de Tanks in Luke twee sluten schull un vör Möödheit glieks ümfalln wöör.

"Günter, dat is doch keen Problem! Ik bün mit mien Schietgang an Bord, du geihst in de Koje, mien Jungs un ik drückt de Tanks af, un ik weck di, wenn de Inspektoren an Bord sünd!"

Noch nienich heff ik so deep slapen, bet ik weckt woor. "Günter, stah op, de Inspektoren sünd dor!"

As ik an Deck keem, stunnen de Inspektoren vör den överlopen Swanenhals. Ik harr dat Water in de Maschien afstellt; as ik dortokeem, höör dat Överlopen op. De Tanks sünd dicht, sään se mi, allens good, ik kunn dat Water nu wedder afpumpen laten.

Langsaam woor ik in Hamborg vun'n Aap wedder to'n Minschen.