Freden hier nerrn up de Eerd

En wohre Adventsgeschicht, beleevt vun Rudi Witzke

För uns Vör-Vörfahren weer disse Geschicht, de sik merrn in'n Winter afspeelt hebben schall, vun groot Bedüden, so groot, dat se ehr Tohuus dorna nömen, up de ene orrer anner Wies.

Un woans hebbt dat de ollen Lübecker dormit hollen? Jeedeen kennt St. Lorenz, St. Jürgen, St. Gertrud un de Namen vun de Karken Marien, Jakobi, Petri, Andreas un Aegidien.
Nu, wo wi dat nich mihr so mit de Hilligkeit un de Hilligen hebbt, kann di kuum een vertellen, wat dat denn för Lüüd weern.
Wi sünd jümmerto an't Lopen, an't Ielen. Keen Tiet, keen Tiet! Un so löppt dat Leven denn ok in di un in dienen Kopp af. Ik will en Begeevnis vertellen, för dat dat veer Tügen gifft. —

Wi harrn uns Tiet nahmen.
Un denn warrt di anners tomoot, wenn du an'n Steensarg vun Aegidius steihst.

Foto: Rudi Witzke

So güng mi dat annerletzt. Mien Fru Inge un ik spökern in'n Harvst ünnen in Frankriek rümmer. In en lütting-lütte Stadt hüngen — so as an Wiehnachten bi uns — Lichterbagens över de Straat. Dor weer en Deert, en Hart un en Piel afbillt. Wi wüssen nu överhaupt nich, wat dat to bedüden harr. Avers, as dat nu so Bruuk is vun reisen Lüüd, wi fünnen de Kark in St.Gilles, so heit de lütte Stadt. Un Karken-Bekieken is meist so wat as Plicht.

Foto: Rudi Witzke

Deep ünner vele Karken sünd grote hillige Rüüm anleggt, wo nich jeedeen Togang hett. "Kryptas" warden de nöömt. Un Krypta hett wat to doon mit geheeme, verborgen Saken.
Namiddags kunnen wi mit en Upsluterin denn ok de Krypta seihn mit den Sarg vun Aegidius.

Foto: Rudi Witzke

Aegidius, wokeen is dat? To'n Glück kannst dat nalesen. Gifft verschieden Utdüden. Ik nehm de:
Aegidius weer en rieke Greek vör so üm un bi 1200 Johren. Un as he so ievrig bi sien Geschäften weer, höör he vun enen wunnersamen Minschen, vun Jesus, un wat de so allens seggt harr to de Lüüd, woans man leven schull. Dat senk sik deep in sien Hart. — He müß den Prediger vun'n See Genezareth nafolgen. Harr Jesus nich seggt: Woll sünd ji arme Lüüd, avers juuch höört Gott sien Riek to!
Dor verschenk Aegidius all sien Haav un Goot, steeg up en Schipp un keem in de Neeg vun St.Gilles an Land. He leev in en Höhl in de Bargen. Un dor sinneer he över de wunnersamen Wöör un Begeevnisse na. En Hirschkoh keem elkeen Dag un versorg em.

St. Aegidius

Enen Dag nu, dor weer en vun de adligen Herrn in sülvige Gegend up Jagd. As he Aegidius sienen Hirsch sehg, schööt he enen Piel af up dat prächtig Willbratt. Aegidius smeet sik dortwüschen un füng den Piel up, ahn dat em dull wat passeer. Dat verwunner den vörnehmen Jäger nu bannig. ——
Aegidius klärte em up. "Dat's en Wunner, dat's en Wunner", swöög de Adelsmann. Un vun den sülvigen Dag an folg he Jesus ok na un leet in St.Gilles ene Abtei buun. Aegidius wörr de Vörsteher un dää veel Godes för de Möhsamen, Kranken un Armen. Un dorüm heet de Plack na em; denn "St.Gilles" heet jüst "St.Aegidius".

Un nu stünnen wi deip ünner de Eerd in de 50 Meter lang un 25 Meter breid Krypta, nau in de Mitt de Steinsarg vun Aegidius, vun den Aegidius, de ok uns Lübecker Kark sienen Naam geven hett.
Mit uns weern noch en jung franzöösch Paar un Inges Fründin Ulla. Jeedeen leet sien Föhlen un Denken frien Loop.
Wi harrn Tiet. —— Ik stünn achtern an de Muur in de Stilinis. Un denn weer dor miteens en ganz liesen Musik, so as Stimmen vun Fruun orrer Kinner, vele Stimmen över'nanner. Schöne Harmonien! Ik höör nipp to. Ganz licht wörr mi tomoot. Wohlsien strööm mi dörch dat Lief.

Krypta in St. Aegidien, histoorsche Opnahm

Denn kemen mi aver doch Bedenken, wat dat nich enerwegens doch Drugg un Bluff weer. Villicht harr ik Summen un Susen in miene Ohren. Orrer en lichten Wind drück sik ennerworrns dörch Ritzen?
Nee, keen Drugg, de Franzööschen, Inge, ehre Fründin Ulla hören de Musik ok.

Nu fragten wi de Uppassersch, wat villicht baben in de Kark en Chor öven dää orrer de Orgelspeler togangen weer.
"Nee, de Kark baben is afslaten, dor is nüms in!" kregen wi Bescheed.
"Nee, en Radio löppt ok narrns! Un Wind puust hier narrns."

Jümmer noch mal sliekern wi an de Muur lang: Dor weer se, Musik as ut'n Himmel dörch de dicken Muurn hendörch, dor ünnen in de Krypta an'n Sarg vun den hilligen Aegidius. De güng uns dörch un dörch.

Digitalbild: Rudi Witzke

Jeedeen von uns geiht dit Beleevnis nich ut'n Sinn. Grüvelst hen, grüvelst her. Un denn erinnert wi de Schäpers dor buten up de Feller bi Betlehem. Wat steiht schreven bi Lukas? De Schäpers wachen nachts bi dat Veihwark. Un wat passier? Dor weer en överirdsch Licht üm se rüm. Un mit eenmal stünn dor en Engel un snack se an:

"Man ja keen Angst! Nee, keen Angst, en groot Freud heff ik juuch to vertellen."

Jeedeen vun uns kennt de Geschicht. Ok dat de Himmel vull vun Singen un Loven weer.
Alle Johr kümmt disse Tiet denn wedder. Mennigeen kann nix mit all den Kraam anfangen. Is ok up de Straten un in de Geschäften ene to wilde Tiet, wißlich ok bi jeedeen vun uns Tohuus. Rooh gifft dat nich. Is up keen Steed liesing still.

Mit mi aver geiht nu dat Beleevnis mit de harmoonschen Töön ünnen in de Krypta vun St. Gilles dörch all mien Daag. Jümmer wedder höör ik de Musik.
Musik vun narrns! —— Vun narrns?
Un wenn dat nu doch Engelstöön weern? Wenn dat nu doch ene Botschaft is, de uns toswiestert: Freden schall hier nerrn up de Eerd för de Minschen mööglich sien! Freden för mi, Freden för di, Freden för uns all tohoop!

De Adventsbott in'n Harvst?
Ik denk, Advent is för uns jümmer. Keeneen weit, wannehr för uns de Engel de Bott singen, wannehr wi ropen warrt.
Wenn wi heel liesing totöven, köönt wi dat all beleven.
In de Krypta dor in St.Gilles hebbt de Engel vun Freden för uns sungen.
"Freden hier nerrn up de Eerd!"
Weer uns Advent!

Wat ik later to weiten kreeg:
In en Legend vun dat Leven un Starven vun den Hilligen Aegidius warrt vun sien Gräffnis nau vertellt. Un dor heit dat, dat jüst nu Engel all de Tiet vun dat Graffleggen sungen hebbt. Blots en Legend?

Foto: Rudi Witzke

Un vertellt warrt ok:
De Gräffnissteed vun den Hilligen deit de glöven Minschen de Ogen up, de jüst an disse Steed Gnaad un de Kräft vun Erlösen wies warrn. Dat is nau dat Gegendeil vun Gefohren un Drauhen un Unrooh in de irdsche Würklichkeit. De Gnaad ward een todeil, wenn een an den Steensarg vun den Hilligen Aegidius steiht. Un wegen dat pilgern elkeen Johr vele Dusend Minschen hen na de Krypta mit den Steinsarg vun den Hilligen Aegidius.