Lütt Glück

Een Vertelln vun Anke Nissen

"Ach, dat is aver nett, dat Se mi mal besöökt!"
De oll Frau hang sik swoor an mienen rechten Arm un wi güngen langsam dörch den langen Fluur in ehr lütt egen Riek, in ehr Stuuv, mit ehr Möbel, Radio, Fernseher, Fotos.

"Ik heff dat je so mit de Oogen," vertell se mi, "man ik do allens, wat de Dokters seggt. Ik will je wedder beter warrn, - nich? Ik bestrahl mi, ik saalv mi, ik drüpp mi, un denn legg ik mi hen.

Elkeen Dag mütt ik 15 Pillen nehmen, jaha ...!

Wi warrt hier in't Heim so verwöhnt! Se paßt mi hier fix up. Dor heff ik in mien Leven ok mal Glück hatt, dat ik hierher kamen bün, jaha ...!

Geevt Se Ehr Kinner blots 'n goot Tohuus! Dat maakt veel ut - 'n Öllernhuus!

Ik bün söben Johr lang up'n Broling-Platz föhrt mit Peer un Wagen un heff hannelt. Up'n Markt. As Marktfru. Un ik heff nie up'n Groschen keken. Un ik heff jümmers noch 'n beten dorto geven, Sellerie orrer Wörteln.

Ik weer dorbi, as Fru Voss so'n Funkdings verköfft hett för 500 Mark un'n Fohrrad för 100 Mark un en Gefriertruhe un Breefmarken na München för 10.000 Mark un 'ne elektrische Neihmaschin un'n Teppich un'n Dia-Prokter för 400 Mark. Jaha ...!

Weet Se, ik eet geern mal Krüder-Bonschen un af un to harr ik ok geern mal en half Pund Botter extra. Man anners heff ik allens.

Mienen Körper mütt ik je mit en Korsett in Fasson hollen. Dor hett doch de Dokter in't Krankenhuus to mi seggt:
"Meine Gute," sä he, "Se sünd nu so en olle Daam, wo kaamt se to so enen groten Bossen?"
"Ach, Herr Dokter," heff ik seggt, "is Ehr mien Boss in'n Weg? - Denn stopp ik em weg."

Söben Mal in 'ne Nacht mütt ik up Toilette. Ik heff den Mann vun de Fürsorge seggt, he mütt dorför sorgen, dat dor nachts jümmers dat Licht brennen deit, dat ik nich fallen do.

Hebbt Se al mien gode Oogen-Luup sehen? De kost' 2000 Mark. Ik laat ehr jümmers in'n Kasten, dat ehr nix passeert.

Boris Becker hett sik sienen Mund lütter maken laten. Dat heff ik mit mien linkes Oog sehen. He speelt je hüüt.

Weet Se, ik bün stolt up miene Vergangenheit: Dat Huus, wat mien weer, steiht in Stockelsdörp neben "Eden". Un denn harr ik dree Peer un acht Köh. Man nu bün ik hier. Is dat nich 'n Glück? De baadt mi hier un wascht mi de Hoor.

Mien Swiegerdochter is je so krank, jaha ...! Nympfendrüsen-Entzündung, seggt mien Söhn. Nu bün ik gaanz trurig.

Schwester Renate hett mi fraagt, wat ik mit den velen Kamillentee maak, un as ik ehr verkloort heff, dat ik mien Oogen dormit baden do, dor hett se gaanz unfründlich seggt:
"Mien'twegen köönt se literwies Kamillentee drinken." Un so'n Reden deit weh, - - - wo ik doch 1700 Mark elkeen Maand sülms betahlen do hier.

Ik heff dree Sorten Salven för mien Oogen, un ik mütt söbenmal an'n Dag salven. Un denn
noch de Oogendrüppen. Annerletz sünd ut Versehen verkehrte Drüppen levert worrn, - vun de Aphtheek. Ik wull se nich nehmen. Man, ik schull se nehmen, sä de Schwester, un se hett ganz böös mit mi schimpt. Ik bün ungezogen, hett se seggt.
Un nu bün ik ünnerdörch hier.

Mien Oogen dörvt keen Sünn un kenen Wind, seggt de Dokter.

Ik heff jümmers geern allens akkurat. Ok dat mit dat Salven un dat Drüppen un dat Bestrahlen. An'n annern Dag keem de richtige Saalv. Elkeen Stünn mütt saalvt warrn. - Ik kann je nich kieken. Avends is keen kamen vun de "Pflege", keen hett mi saalvt. Ik heff töövt un töövt. Bet nachts Klock halve twee. Denn bün ik up'n Achtersen de Trepp dalrutscht un heff ropen: "Bitte, Oogen salven!"
Nu sünd se all vull Haß up mi.

In'n Eet-Saal kümmt de Schwester un seggt vör all de Lüüd, dat ik literwies Kamillentee drinken do. - Un ik heff doch jümmers so'n Tucken in mien' Oog.

De Dokter sä: "Se hebbt doch bestimmt veel Wehdaag, nich Frau Wittfoot?" Un ik segg: "Ja, Herr Dokter." Un he hett enen Breef för de Schwestern diktiert un den' schull ik hier in't Huus afgeven.
Un nu sünd all vull Haß.

Nu schall Fru Schulz, uns' Altenbetreuerin, ok gahn, blots, wiel se en Hart för Olle hett. - Man, se is unkündbar!

Ik bün jümmers sauber. Kieken Se mi an!
Ik bün jümmers rünnergahn to'n Eten, ok wenn mi dat slecht güng.
Ik bün nie bockig west.

Un nu langt Se mi mal de Photos vun mienen 88. Geburtsdag röver. Dor - kiekt Se mi an - dor weer ik noch nich in Sorgen. Mien Swiegerdochter weer noch nich so krank, un ik weer noch nich ünnerdörch.

Mien Vagels heff ik ok verschenkt - Hansi un Butjer - mit Buur un allens. Ik will hier je nüms belästigen. Un ik kann doch mit mien' Oogen nich mehr sehen.

Fröher harr ik mal Zwerghühnchen! Kennt Se Zwerghühnchen? Zwerghühnchen sind so schlau!

Kiekt Se mal hier: All mien Geld!
Glieks kümmt de Fensterputzer. Schullen wi mien' 800, - Mark nich lever in mienen Tresor leggen? Man, Se köönt dat je nich - dat Dings is gor nich in Ehr Verständnis.

Dat is würklich fein, dat Se mi mal besöken. Dor hebbt wi beide uns doch mal goot ünnerhollen, - nich? Man nu mütt ik to'n Eten rünner. Geevt Se mi man Ehren Arm un denn bringt Se mi in den' Eetsaal dal, - nich?"

De oll Fru hang sik swoor an meinen Arm. Langsam güngen wi den langen Fluur wedder trüch, vörsichtig stegen wi de Trepp hendal un lepen dann wedder enen langen Flur lang. An de een Siet weern grote, helle Finster un de Finsterbänke stünnen vull mit blöhen Blomen un feine Planten. Ik lever mien Gastgeverin an de Döör vun'n Eetsaal af un harr blots noch in'n Kopp: gau na buten, gau an de frische Luft! Dor höör ik ehr Stimm, luut un tofreden reep se in den' Saal:
"Na, dor staunt Se woll all? Ik heff Besöök hatt! Jaha...!", un denn dreih se sik noch mal na mi üm un tuschel mi to:
"Hüüt is mien Glücksdag."

Ik heff bi't luut Lesen vun de Geschicht "Lütt Glück" vun Anke Nissen in mien Inbillen de ool Fru höört, heff de Stunn mitbelevt. Een Stunn sik de Tiet nehmen, to Besöök to ene eensam ole Fru gahn! Dat is "MITGAHN" vun beste Oort. De ole Fru plappert sik all ehr Sorgen vun de Seel un hett opletzt enen "Glücksdag". Kunnst hulen, wenn dat nabeleevst! Kannst di freun, dat du enen Minschen enen "Glücksdag" schenkt hest. Wennehr beschenkt wi maal enen Eensamen?

Rudi Witzke, in'n Juli 2002

Een Kommentaar vun Holger Vogt to düt Vertelln finnt Se ünner düt Link.